Zaawansowana symulacja medyczna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Zaawansowana symulacja medyczna – w odróżnieniu do symulacji w medycynie jest związana z nowym działem w edukacji medycznej i polega na zastosowaniu prostych trenażerów, skomputeryzowanych symulatorów pacjenta lub pacjentów standaryzowanych w symulowanych warunkach klinicznych lub wypadku.

Symulacja medyczna stosowana jest w kształceniu przed- i podyplomowym medycznym, pielęgniarskim, ratowników medycznych, jak i w wojsku.

Centrum Symulacji Medycznej przy ośrodku uniwersyteckim pełni również funkcję egzaminacyjną przed opuszczeniem uczelni przez studenta.

Historia w Polsce[edytuj | edytuj kod]

Docelowo przewidziane jest powstanie przy każdym ośrodku uniwersyteckim własnego Centrum Symulacji Medycznej.

Pierwszy egzemplarz symulatora pacjenta (amerykańskiej firmy METI) pojawił się na oddziale anestezjologii w Szpitalu Uniwersytetu Medycznego w Warszawie w 2009 roku.

Pierwsze Interdyscyplinarne Centrum Symulacji Medycznej powstało w 2010 roku w Poznaniu[1], oparte na urządzeniach firmy Laerdal. Centrum wyposażone jest w dwa pomieszczenia imitujące warunki szpitalne.

W 2012 roku oddano do użytku Centrum Symulacji Medycznej w Białymstoku.

24 września 2012 roku otwarto największe Centrum w Polsce – przy Śląskim Uniwersytecie Medycznym w Katowicach[2][3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Katarzyna Paczkowska: Kilka słów o Centrum Symulacji. Centrum Symulacji Medycznej Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu. [dostęp 2012-07-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-17)].
  2. Uroczyste otwarcie Centrum Dydaktyki i Symulacji Medycznej ŚUM | Uniwersytet Śląski w Katowicach. 2012-09-25. [dostęp 2012-11-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-15)]. (pol.).
  3. Centrum Dydaktyki i Symulacji Medycznej SUM już otwarte!. 2012-09-25. [dostęp 2012-11-23]. (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]