Zamieszki rasowe w Notting Hill (1958)
Zamieszki rasowe w Notting Hill (1958) (ang. Notting Hill race riots) – rozruchy, które miały miejsce w dzielnicach zachodniego Londynu (Notting Hill, Ladbroke Grove, Notting Dale) latem 1958 roku. Podczas zamieszek biali mężczyźni atakowali czarnych mieszkańców i próbowali wypędzić ich z ulic miasta[1]. Atakujący byli uzbrojeni w żelazne pręty, część rzucała pustymi butelkami po mleku[1]. Wielu czarnych mieszkańców próbowało organizować obronę, jednak zdecydowaną przewagę liczebną posiadali biali. Podczas zamieszek nikt nie zginął. Aresztowano 99 osób. Stały się one istotnym punktem zwrotnym w relacjach między rasami w Londynie[1].
Kontekst[edytuj | edytuj kod]
W latach 50. dzielnica Londynu Notting Hill stała się miejscem zamieszkania dla wielu imigrantów z Karaibów. Większość z nich wynajmowała mieszkania w prywatnych budynkach w złym stanie, które zostały opuszczone przez białych Londyńczyków. Mieszkania były zatłoczone (kilka osób na izbę), nie posiadały własnych toalet, w niektórych brakowało nawet wody bieżącej, kuchnie bywały wspólne na cały korytarz. Imigranci nie kwalifikowali się do mieszkań socjalnych a prywatni właściciele w innych rejonach miasta nie chcieli wynajmować im kwater[2]. Koncentracja imigrantów, którzy mieszkali w zaniedbanych, zatłoczonych mieszkaniach prowadziła do napięć społecznych pomiędzy nimi a białymi mieszkańcami okolicy. Źródłem napięć były też sytuacje, gdy imigranci kupowali domy i wynajmowali je białym. Biali mieszkańcy niechętnie dzielili przestrzeń z imigrantami[2].
Istotną rolę w budzeniu nastrojów wrogich wobec imigrantów odgrywały organizacje faszystowskie, które nawoływały do przemocy wobec imigrantów i dokonywały pobić czy aktów wandalizmu[3]. W lecie 1958 wybito szyby w jednym z domów, gdzie mieszkali czarni imigranci. Pobito także czarnego mężczyznę[3].
Przebieg[edytuj | edytuj kod]
Zamieszki rozpoczęły się w sobotę 30 sierpnia 1958. Około 300-400 białych mężczyzn[3] zebrało się na ulicach i zaczęły wznosić rasistowskie okrzyki, policja aresztowała kilka osób za obraźliwe zachowanie[2]. Kolejnego dnia doszło do poważniejszych incydentów, pobić czarnych mieszkańców okolicy, większość aresztowań dotyczyła napadów i naruszenia nietykalności cielesnej[2]. W poniedziałek nasilenie przemocy było większe, w kolejnych dniach zamieszki wygasały[4]. W sumie aresztowano 99 osób, 98 mężczyzn i jedną kobietę[4].
Zdaniem niektórych historyków bezpośrednim pretekstem do zamieszek był incydent z udziałem Szwedki Majbritt Morrison. Morrison była w związku z czarnym mężczyzną i tłum białych wykrzykiwał w jej kierunku obraźliwe okrzyki[5]. Incydent z Morrison był jednak jednym z wielu przypadków ataków na pary międzyrasowe. Związek białej kobiety z czarnym mężczyzną łamał ówczesne rasistowskie normy społeczne[5].
Kontekst polityczny[edytuj | edytuj kod]
Wydarzenia stały się ważnym tematem dyskusji politycznej. Były lider brytyjskich faszystów Oswald Mosley próbował wykorzystać wydarzenia w nieudanej próbie powrotu na scenę polityczną. Podczas swoich przemówień oskarżał imigrantów o to, że zabierają domy rodowitym Brytyjczykom [6]. Współpracownicy Mosleya brali udział w zamieszkach[6].
Wydarzenia sprawiły też, że powstało wiele organizacji czarnych Brytyjczyków, takich jak Afro Asian Club, Racial Brotherhood Movement. Pod koniec 1958 powołano Committee for Inter-Racial Unity in West London, w skład którego wchodzili lokalni politycy Partii Pracy, przedstawiciele związków zawodowych i społeczności lokalnych organizacji czarnych mieszkańców[7].
W odpowiedzi na przemoc Claudia Jones, imigrantka, dziennikarka z Trynidadu, rozpoczęła organizację wydarzenia, którego celem było zebranie pieniędzy na pomoc prawną osobom, którym były stawiane zarzuty w związku z zamieszkami. Wydarzenie to stało się prekursorem Karnawału Notting Hill[8].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Hilliard 2022 ↓, s. 47.
- ↑ a b c d Hilliard 2022 ↓, s. 50.
- ↑ a b c Jones 2007 ↓.
- ↑ a b Hilliard 2022 ↓, s. 51.
- ↑ a b Hilliard 2022 ↓, s. 58.
- ↑ a b Hilliard 2022 ↓, s. 61.
- ↑ Schofield i Jones 2019 ↓, s. 151.
- ↑ Schofield i Jones 2019 ↓, s. 153.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Christopher Hilliard. Mapping the Notting Hill Riots: Racism and the Streets of Post-war Britain. „History Workshop Journal”. Issue 93, Spring, s. 47-68, 2022. ISSN 1477-4569.
- Camilla Schofield, Ben Jones. “Whatever Community Is, This Is Not It”: Notting Hill and the Reconstruction of “Race” in Britain after 1958. „Journal of British Studies”. January, s. 181, 2019. DOI: 10.1017/jbr.2018.174.
- Cecily Jones: Notting Hill riots. W: David Dabydeen, John Gilmore, Cecily Jones (red.): The Oxford Companion to Black British History. 2007. DOI: 10.1093/acref/9780192804396.013.0307. ISSN 9780191727337.