Zaniedbywanie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Zaniedbywanie – forma przemocy wobec innych, w wychowaniu i opiece nad drugim człowiekiem to brak ingerencji w potrzeby fizyczne i psychiczne (np. dziecka). Zaniedbywanie obejmuje celowe lub nieświadome niewykonywanie niezbędnych czynności opiekuńczych i wychowawczych, wobec osoby podlegającej opiece, przez osobę do tego zobowiązaną (np. z racji władzy rodzicielskiej).

 Osobny artykuł: Zaniedbywanie dziecka.

Może przyjmować formę przemocy fizycznej (fizyczne nie sprawowanie opieki nad osobą tego wymagającą), przemocy psychicznej (nieokazywanie uczuć, lekceważenie emocjonalne), przemocy seksualnej (zmuszanie do prostytucji przez niezapewnianie potrzeb fizjologicznych)[1].

Zaniedbywanie może także przyjmować inne formy, dla przykładu: niezapewnienie adekwatnego ubioru, niedożywienie, brak dbałości o higienę osobistą, niezapewnienie opieki zdrowotnej, brak zapewnienia potrzeb edukacyjnych, brak zainteresowania ze strony rodziców.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Praca socjalna wobec współczesnych problemów społecznych, pod red. S. Pawlas-Czyż, wyd. Akapit, Toruń 2007, s. 124-125.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Praca socjalna wobec współczesnych problemów społecznych, pod red. S. Pawlas-Czyż, wyd. Akapit, Toruń 2007