Zespół Meigsa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Zespół Meigsa – triada objawów występująca przy włókniakootoczkowiaku jajnika (nowotwór łagodny), w około 40% przypadków guzów o średnicy pow. 6 cm, w którego skład oprócz guza wchodzą:

Objawy znikają po wycięciu guza. Z nieznanych przyczyn, przesięk w opłucnej i puchlina brzuszna występują zazwyczaj po prawej stronie. Zespół został po raz pierwszy opisany przez Meigsa[1][2][3] i Cassa w 1937.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. synd/2351 w bazie Who Named It (ang.)
  2. Lurie S. Meigs' syndrome: the history of the eponym. „European journal of obstetrics, gynecology, and reproductive biology”. 2 (92), s. 199–204, październik 2000. PMID: 10996681. 
  3. Meigs JV. Fibroma of the ovary with ascites and hydrothorax; Meigs' syndrome. „American journal of obstetrics and gynecology”. 5 (67), s. 962–85, maj 1954. PMID: 13148256. 

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]