Zrzeszenie Lekarek Polskich
Zrzeszenie Lekarek Polskich – zawodowa organizacja kobieca, która działała na różnych polach życia społecznego. Powstała we wrześniu 1925 roku w Warszawie. Założycielkami były Balbina Biszchofswerder, Justyna Budzińska-Tylicka, Zofia Garlicka[1] i Natalia Zandowa. Organizacja była członkiem Medical Womens Internationale Association (MWIA), międzynarodowego stowarzyszenia, które powstało w 1919 roku. ZLP należało do organizacji dążących do zwiększenia współpracy i równouprawnienia lekarzy kobiet i mężczyzn. Przewodniczącą Zrzeszenia została Zofia Garlicka[2].
Głównym celem organizacji było działanie społeczne, naukowe i propagandowe mające na celu zawodową, naukową i towarzyską aktywizację lekarek. Do zadań stowarzyszenia należała opieka nad matką i dzieckiem, inicjowanie badań nad zdrowiem kobiet, dbałość o wychowanie fizyczne i higienę szkolną dziewcząt, ochrona pracy kobiet i nieletnich oraz walka z gruźlicą, alkoholizmem, prostytucją i chorobami wenerycznymi. Zrzeszenie organizowało samopomoc zawodową, moralną i materialną.
W marcu 1939 zrzeszenie zaangażowało się w program powszechnego przysposobienia kobiet do obrony kraju, zainicjowany przez Walny Zjazd Organizacji Przysposobienia Wojskowego Kobiet. Po 1945 polskie lekarki nie funkcjonowały już w ramach MWIA, a Zrzeszenie Lekarek Polskich przestało istnieć[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ M. Ciesielska. Dr Zofia Garlicka (1874¬-1942) – lekarz ginekolog, przewodnicząca Zrzeszenia Lekarek Polskich, więźniarka Pawiaka i Auschwitz¬-Birkenau. „Acta Medicorum Polonorum”. 4, 2014.
- ↑ Zrzeszenie Lekarek Polskich. [w:] Słowniki Polskiej Modernizacji [on-line].
- ↑ B. Urbanek: Aktywność kobiet w polskich medycznych organizacjach zawodowych w okresie międzywojennym. W: A. Janiak-Jasińska, K. Sierakowska, A. Szwarc: Działaczki społeczne, feministki, obywatelki… Samoorganizowanie się kobiet na ziemiach polskich po roku 1918 (na tle porównawczym). T. II. Warszawa: 2009.