Ćwirbuty

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ćwirbuty
Цвербуты
Цвербуты
Państwo

 Białoruś

Obwód

 grodzieński

Rejon

lidzki

Sielsowiet

Chodorowce

Populacja (2009)
• liczba ludności


43[1]

Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego
Mapa konturowa obwodu grodzieńskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Ćwirbuty”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, po lewej znajduje się punkt z opisem „Ćwirbuty”
Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Ćwirbuty”
Ziemia53°44′00″N 25°06′51″E/53,733333 25,114167

Ćwirbuty[2] (biał. Цвербуты, Cwierbuty; ros. Цвербуты, Cwierbuty) – wieś na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie lidzkim, w sielsowiecie Chodorowce.

Współcześnie w skład wsi wchodzi także dawny zaścianek Załoza.

W pobliżu znajduje się przystanek kolejowy Kurhan, położony na linii Lida – Mosty.

Historia[edytuj | edytuj kod]

W XIX i w początkach XX w. położone były w Rosji, w guberni wileńskiej, w powiecie lidzkim.

W dwudziestoleciu międzywojennym leżały w Polsce, w województwie nowogródzkim, w powiecie lidzkim, w gminie Tarnowo/Białohruda[3]. W 1921 wieś Ćwirbuty liczyła 294 mieszkańców, zamieszkałych w 50 budynkach, w tym 269 Białorusinów i 25 Polaków. 276 mieszkańców było wyznania prawosławnego i 18 rzymskokatolickiego. Zaścianek Załoza liczył zaś 15 mieszkańców, zamieszkałych w 1 budynku, w tym 14 Polaków i 1 Białorusina. Wszyscy mieszkańcy byli wyznania rzymskokatolickiego[3].

Po II wojnie światowej w granicach Związku Sowieckiego. Od 1991 w niepodległej Białorusi.

Ludzie związani z miejscowością[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Liczby ludności miejscowości obwodu grodzieńskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. (ros.).
  2. Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2019. ISBN 978-83-254-2578-4.
  3. a b Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej – Tom VII – Województwo Nowogródzkie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1923.
  4. Zmarł Wacław Pacyno. Tygodnik Wileńszczyźny. [dostęp 2023-02-13]. (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]