Łącznica telefoniczna ŁP 10

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Łącznica telefoniczna ŁP 10 – polowa łącznica małej pojemności systemu MB[1].

Łącznica ŁP 10 może współpracować z induktorowymi aparatami telefonicznymi systemu MB/CB, z łącznicami MB, z radiostacjami wyposażonymi w bloki zdalnego sterowania i retranslacji oraz z radioliniami i radiotelefonami.

Możliwości łącznicy[edytuj | edytuj kod]

  • Przyjęcie od abonenta sygnału wywołania
  • Wywołanie żądanego abonenta
  • Zestawienie połączeń między dwoma abonentami
  • Włączenie się telefonisty do obwodu rozmównego dla dokonania kontroli rozmowy
  • Zestawienie połączeń okólnikowych
  • Zdalne sterowanie radiostacji z aparatu telefonicznego podłączonego do łącznicy
  • Podłączenie drugiej łącznicy tego samego typu

Parametry techniczne[edytuj | edytuj kod]

  • Pojemność – 10 obwodów abonenckich
  • Przystosowanie do współpracy z induktorowymi aparatami telefonicznymi
  • Źródłem prądu dzwonienia jest induktor aparatu telefonicznego
  • Zapewnia przesyłanie częstotliwości w paśmie akustycznym 300-3400 Hz
  • Tłumienność wnoszona przez łącznicę – nie więcej niż 0,1 (dla 800 Hz}
  • Tłumienność przesłuchu między obwodami – nie mniej niż 8,5 (dla 800 Hz)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]