Ładunek wydłużony UZ-2
Ładunek wydłużony UZ-2 – urządzenie saperskie przeznaczone do wykonywania przejść sposobem wybuchowym w zaporach minowych przed przednim skrajem i w głębi obrony nieprzyjaciela.
Charakterystyka ładunku[edytuj | edytuj kod]
Ładunek wydłużony UZ-2 jest przeznaczony do wykonywania i poszerzania przejść w przeciwpancernych i przeciwpiechotnych polach minowych oraz do niszczenia różnego rodzaju obiektów i urządzeń, ścian budowli, drewnianych mostów, przecinania płyt stalowych itp[1]. Zbudowany jest z segmentów rurowych, wypełnionych kostkami trotylu prasowanego. W skład jednego kompletu wchodzą trzy segmenty ładunków zasadniczych i jeden segment uzupełniający oraz obejma typu I i cztery obejmy typu II. Poszczególne segmenty są przystosowane do ich łączenia (skręcania) w jedną całość. Do ich uzbrajania stosuje się zapalniki lontowe, zapalniki z lontu detonującego ze spłonką pobudzającą oraz zapalniki elektryczne. Można stosować pojedynczo, podwójnie i potrójnie. Ładunki pojedyncze układa się na ziemi lub podwiesza na stojakach nad ziemią na wysokości 0,5 m w celu zwiększenia szerokości skutecznego oddziaływania detonacji na pole minowe[2].
| Nazwa parametru | Wartość |
|---|---|
| masa kompletu ładunku | 42 kg |
| masa jednego segmentu | 10,4 kg |
| masa MW w segmencie | 5,33 kg |
| liczba kostek MW w segmencie | 23 szt |
| średnica zewnętrzna segmentu | 53 mm |
| długość całkowita segmentu | 2 m |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Podręcznik saperski 1991 ↓, s. 306.
- ↑ Podręcznik saperski 1991 ↓, s. 306–307.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Wojciech Barański (zal.): Podręcznik saperski dla wszystkich rodzajów wojsk. Inż. 534/89. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej. Szefostwo Wojsk Inżynieryjnych, 1991.