Łuszcz czarnogłowy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Łuszcz czarnogłowy
Pheucticus melanocephalus[1]
(Swainson, 1827)
Ilustracja
Samiec
Ilustracja
Samica
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

wróblowe

Podrząd

śpiewające

Rodzina

kardynały

Rodzaj

Pheucticus

Gatunek

łuszcz czarnogłowy

Synonimy
  • Guiraca melanocephala Swainson, 1827[2]
  • Guiraca melanocephalus Swainson, 1827[3]
  • Habia melanocephala (Swainson, 1827)[4]
  • Hedymeles melanocephalus (Swainson, 1827)[4]
  • Pheucticus melanocephalus (Swainson, 1827)[4]
  • Zamelodia melanocephala (Swainson, 1827)[4]
Podgatunki
  • P. m. maculatus (Audubon, 1837)
  • P. m. melanocephalus (Swainson, 1827)
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[5]

Zasięg występowania
Mapa występowania

     okres lęgowy

     występuje przez cały rok

     przeloty

     zimowiska

Łuszcz czarnogłowy[6] (Pheucticus melanocephalus) – gatunek małego, przeważnie wędrownego ptaka z rodziny kardynałów (Cardinalidae). Zasiedla Amerykę Północną. Nie jest zagrożony.

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

Opisany w 1827 roku przez angielskiego ornitologa Williama Swainsona pod nazwą Guiraca melanocephala[2]. Obecnie umieszczany jest w rodzaju Pheucticus[3][6][7]. Nazwa naukowa pochodzi z greki, pheucticus oznacza „nieśmiały”, a melanocephalus – „czarnogłowy”[8]. Wyróżniono dwa podgatunki P. melanocephalus[3][4][7]:

  • P. melanocephalus maculatus – południowo-zachodnia Kanada, zachodnie USA i skrajnie północno-zachodni Meksyk.
  • P. melanocephalus melanocephalus – Kanada (południowo-zachodnia do południowo-środkowej), zachodnio-środkowe USA do południowo-środkowego Meksyku.

Występowanie[edytuj | edytuj kod]

Łuszcz czarnogłowy w sezonie lęgowym zasiedla południowo-zachodnią Kanadę, zachodnią połowę Stanów Zjednoczonych oraz Meksyk. Jest ptakiem przeważnie wędrownym – zimę spędza w Meksyku, w tym w Kalifornii Dolnej. Nie migrują jedynie populacje z południa zasięgu. Jego środowiskiem są różnorodne lasy liściaste oraz mieszane. Zasięg występowania szacowany jest na 4 521 000 km².

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Śpiew

Długość ciała wynosi 15–20 cm, rozpiętość skrzydeł 30–33 cm, a masa ciała 38–84 g. Występuje bardzo wyraźny dymorfizm płciowy. Obie płcie charakteryzują się szarymi nogami oraz szaro-białym, grubym dziobem, przy czym żuchwa nieco większa niż górna szczęka. Młode jak samice, ale szarawe.

Samce mają czarną całą głowę, z białą obrączką wokół oczu. Spód i wierzch ciała mniej lub bardziej intensywnie ceglastoczerwone. Pokrywy podogonowe białe, a sterówki czarne. Skrzydła także czarnej barwy, są na nich dwie duże, białe plamy oraz kilka mniejszych, na zakończeniach lotek II rzędu.

Samice wszystkie czarne u samców obszary upierzenia mają oliwkowo-brązowe (skrzydła także z żółtymi zakończeniami lotek), jedynie wierzch głowy ciemnoszary. Poza tym są jakby wyblakłe, a na bokach delikatnie, czarno paskowane. Przez ich głowę biegnie biała brew i wąs, a na skrzydłach dwa białe paski.

Zachowania[edytuj | edytuj kod]

Prowadzi dzienny tryb życia. Ma charakterystyczny lot. W okresie lęgowym pary agresywnie bronią terytorium, poza nim przebywa w małych stadkach. Odżywia się owadami, nasionami oraz owocami. Pożywia się na drzewach i w krzakach, niekiedy na dworcach i kempingach. Może tworzyć hybrydy z łuszczem strojnym (P. ludovicianus)[8], a także z łuszczem żółtym (P. chrysopeplus).

Lęgi[edytuj | edytuj kod]

Okres lęgowy trwa od kwietnia do lipca. Rozmiar terytorium to około 7900–27 000 m². Gniazdo zbudowane jest na drzewie, 4–25 stóp nad ziemią, ma kształt miseczki. Jego budowa trwa zaledwie 3 lub 4 dni. 2–5 jaj ma wymiary 28×18 mm[8] i barwę morską w brązowe, podłużne kropki. Składane są przez samicę w jednodniowym odstępie. Inkubacja trwa 12 lub 13 dni. Młode są opierzone po około 12 dniach, a po kolejnych dwóch tygodniach uzyskują pełną niezależność. Samce mogą się rozmnażać po 3 latach, samice już po roku. W naturze żyje 5–6 lat, w niewoli do 25.

Status[edytuj | edytuj kod]

IUCN uznaje łuszcza czarnogłowego za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern)[5]. W 2020 organizacja Partners in Flight szacowała liczebność populacji lęgowej na około 19 milionów osobników[9]. Globalny trend liczebności populacji oceniany jest jako wzrostowy[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Pheucticus melanocephalus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b W. Swainson. A synopsis of the birds discovered in Mexico by W. Bullock F.L.S. and H.S., and Mr. William Bullock, jun.. „The Philosophical magazine : or Annals of chemistry, mathematics, astronomy, natural history and general science”. ser. 2 t.1, s. 438, 1827. (ang.). 
  3. a b c Brewer, D.: Black-headed Grosbeak (Pheucticus melanocephalus). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, Barcelona, 2020. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-05-10)].
  4. a b c d e Denis Lepage: Łuszcz czarnoglowy (Pheucticus melanocephalus) (Swainson, 1827). Avibase. [dostęp 2013-07-09].
  5. a b c Pheucticus melanocephalus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  6. a b Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek, M. Kuziemko: Rodzina: Cardinalidae Ridgway, 1901 - kardynały - Cardinals, grosbeaks and allies (wersja: 2019-05-02). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-02-26].
  7. a b F. Gill, D. Donsker, P. Rasmussen (red.): Cardinals, grosbeaks and (tanager) allies. IOC World Bird List (v10.1). [dostęp 2020-02-26]. (ang.).
  8. a b c W. Bruce McGillivray, Federation of Alberta Naturalists, Glen P. Semenchuk: Field Guide to the Alberta Birds. s. 2. [dostęp 2010-06-21]. (ang.).
  9. Black-headed Grosbeak Life History. [w:] All About Birds [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. [dostęp 2022-12-13]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]