Śalihotra sanhita
Śalihotra sanhita – wczesny indyjski podręcznik weterynaryjny poświęcony zdrowiu i leczeniu koni (hipiatrii); napisany w sanskrycie, prawdopodobnie w III wieku p.n.e.[1] Pierwotna wersja liczyła około 12 tys. ślok. Jego autorstwo jest przypisywane Śalihotrze, synowi Hajagośi, uważanemu według indyjskiej tradycji za prekursora nauk weterynaryjnych. Przyjmuje się, że mieszkał w Śrawasti (na granicy obecnych dystryktów Gonda i Bahrajć w stanie Uttar Pradeś).
Dzieło zostało przetłumaczone na języki: perski, arabski, tybetański i angielski. Praca została poświęcona anatomii, fizjologii, chorobom koni oraz słoni, jak również działaniom ukierunkowanym na leczenie (m.in. zabiegi chirurgiczne) i zachowaniom zapobiegawczym. Autor opisał budowę ciała koni różnych ras i zidentyfikował szczegóły anatomiczne, dzięki którym można określić wiek konia.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ K. Jamanadas: Decline and Fall of Buddhism: A Tragedy in Ancient India. Delhi: Blumoon Books, 2004, s. 235..
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Apte, M. S. „Selected articles from Salihotra's Asvasastra”, Indian Veterinary Journal, 15 (1938), s. 415-420.
- Froehner, R. „Salihotra”, Veterinärhistorische Mitteilungen 2, nr 1 (1922), s. 1-2.