Śpiące psy
| Gatunek |
thriller polityczny[1] |
|---|---|
| Data premiery |
6 października 1977[3] |
| Kraj produkcji | |
| Język | |
| Czas trwania |
107 minut |
| Reżyseria | |
| Scenariusz |
Ian Mune |
| Główne role | |
| Muzyka |
Mathew Brown |
| Zdjęcia | |
| Scenografia |
Ian Mune |
| Kostiumy |
Lesley McLennan |
| Montaż |
Ian John |
| Produkcja |
Roger Donaldson |
Śpiące psy (ang. Sleeping Dogs) – nowozelandzki film z 1977 roku w reżyserii Rogera Donaldsona, oparty na powieści Christiana K. Steada Smith's Dream z 1971 roku. Jest pierwszym fabularnym kolorowym filmem długometrażowym na taśmie 35 mm wyprodukowanym w Nowej Zelandii. Jest również filmem przełomowym dla kinematografii tego kraju, gdyż powstał po 11 latach przerwy w produkcji filmów i zapoczątkował powstawanie kolejnych produkcji[4]. Jego premiera miała miejsce w Wintergarden w Auckland 6 października 1977 roku[3].
Fabuła[edytuj | edytuj kod]
Sam Neill pojawia się w roli mężczyzny nazwiskiem Smith, który po rozpadzie małżeństwa z powodu zdrady żony udaje się na wyspę zamieszkaną przez Maorysów. Zostaje tam wzięty omyłkowo za terrorystę, który dokonał zamachu w pobliskiej miejscowości, i aresztowany. Udaje się mu uciec i dołączyć do partyzantów walczących o wolność z prawicowym reżimem. W kraju panuje chaos i demoralizacja, a siły rządowe próbują zaprowadzić porządek za wszelką cenę. Amerykanie wysyłają swoje wojsko, ale porucznik Willoughby (w tej roli Warren Oates) bardziej niż konfliktem zainteresowany jest kobietami i alkoholem. Smith, który liczył, że uda mu się wyplątać z uczestnictwa w wojnie domowej, ponownie zostaje w nią zaangażowany przez lidera buntowników Bullena (Ian Mune). Obaj toczą beznadziejną walkę z otaczającym ich wrogiem.
Obsada[edytuj | edytuj kod]
Na podstawie Filmwebu[5].
- Sam Neill – Smith
- Ian Mune – Bullen
- Warren Oates – porucznik Willoughby
- Donna Akersten – Mary
- Ian Watkin – Dudley
- Bernard Kearns – premier
- Dorothy McKegg – matka Glorii
- Clyde Scott – Jesperson
- Nevan Rowe – Gloria
- Raf Irving – reporter
O filmie[edytuj | edytuj kod]
Film był debiutem reżysera Rogera Donaldsona (wcześniej reżyserującego reklamy telewizyjne), a także aktora Sama Neilla. Jako pierwszy film w historii kina nowozelandzkiego trafił do szerokiej dystrybucji w Stanach Zjednoczonych. Nie został doceniony przez krytyków, ani nie zdobył nagród, obejrzało go jednak 250 tys. widzów w kinach Nowej Zelandii, nie licząc osób oglądających go w kolejnych latach[2][1][4]. Film cieszył się popularnością także w Związku Radzieckim[3]. Zarówno powieść, jak i film, są przestrogą przed ekstremizmem oraz podkreślają obawy przed wojną, taką jak wojna wietnamska zakończona w 1975 roku[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Steven Jay Schneider, Ian Haydn Smith: 1001 filmów, które musisz zobaczyć. Poznań: Elipsa, 2015, s. 619. ISBN 978-83-245-9619-5.
- ↑ a b Helen Martin: Feature film – The 1970s film renaissance. Te Ara – the Encyclopedia of New Zealand. [dostęp 2017-06-10]. (ang.).
- ↑ a b c Red carpet rolled out for Sleeping Dogs. www.thebigidea.nz, 2007-10-05. [dostęp 2017-06-10]. (ang.).
- ↑ a b c Brian McDonnell: Sleeping Dogs. W: Geoff Mayer: The Cinema of Australia and New Zealand. Wallflower Press, 2007, s. 102-107. ISBN 978-1-904764-96-0. (ang.).
- ↑ Śpiące psy (1977). Filmweb. [dostęp 2017-06-10].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Śpiące psy w bazie IMDb (ang.)
- Śpiące psy w bazie Filmweb