Świergotek tundrowy
|
||
| Anthus gustavi[1] | ||
| Swinhoe, 1863 | ||
 |
||
| Systematyka | ||
| Domena | eukarionty | |
| Królestwo | zwierzęta | |
| Typ | strunowce | |
| Podtyp | kręgowce | |
| Gromada | ptaki | |
| Podgromada | Neornithes | |
| Nadrząd | neognatyczne | |
| Rząd | wróblowe | |
| Podrząd | śpiewające | |
| Rodzina | pliszkowate | |
| Rodzaj | Anthus | |
| Gatunek | świergotek tundrowy | |
| Podgatunki | ||
|
||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | ||
 |
||
Świergotek tundrowy (Anthus gustavi) – gatunek ptaka z rodziny pliszkowatych (Motacillidae). Występuje na wschodzie krainy palearktycznej.
Systematyka[edytuj]
Podgatunki[edytuj]
Wyróżniono dwa podgatunki A. gustavi[3][4]:
- świergotek tundrowy (Anthus gustavi gustavi) – północno-zachodnia Rosja do Kamczatki, Wyspy Komandorskie.
- świergotek ussuryjski (Anthus gustavi menzbieri) – południowo-wschodnia Syberia i północno-wschodnie Chiny.
Wygląd[edytuj]
Długość ciała od 14 do 15 centymetrów. Rozpiętość skrzydeł wynosi 23–25 centymetrów. Masa ciała waha się pomiędzy 20 a 26 g.[5]
Górna część ciała jest żółta, oliwkowo-brązowa z rozproszonymi czarnymi paskami biegnącymi wzdłuż ciała, które najbardziej uwidocznione są na głowie. Kuper i ogon są zabarwione na zielono. U niektórych osobników także na tych częściach ciała występują również ciemniejsze paski. Brzuch świergotka jest w kolorze kremowym bądź białym. Zewnętrzne sterówki są częściowo białe. Nad okiem znajduje się jaśniejszy, nie zawsze widoczny pasek. Oczy są ciemnobrązowe, otoczone dwoma pierścieniami kremowych piór. Nogi są czerwono-cieliste.
Występowanie[edytuj]
Obszar występowania świergotka rozciąga się od rzeki Peczory aż do Półwyspu Czukockiego. Występuje także na Kamczatce i Wyspach Komandorskich. Na siedliska wybiera najchętniej miejsca o gęstej roślinności w pobliżu ujść rzek, chociaż można go spotkać także w tundrze. Świergotek zimę spędza najczęściej w Indonezji bądź na Filipinach. Do Polski zalatuje wyjątkowo, stwierdzony tylko dwa razy[6].
Tryb życia[edytuj]
Świergotek odżywia się przede wszystkim bezkręgowcami, które znajduje w ziemi. Składa 4-6 jaj w gnieździe naziemnym. Jaja wysiadywane są przed obojga rodziców przez 13 dni. Młode ptaki zaczynają latać po 12–14 dniach od wylęgu.
Ochrona[edytuj]
W Polsce podlega ścisłej ochronie gatunkowej[7].
Przypisy
- ↑ Anthus gustavi, w: Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Anthus gustavi. Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych (IUCN Red List of Threatened Species) (ang.).
- ↑ Frank Gill, David Donsker: Family Motacillidae (ang.). IOC World Bird List: Version 5.4. [dostęp 2015-12-09].
- ↑ Nazwy polskie za: Paweł Mielczarek, Marek Kuziemko: Motacillidae Horsfield, 1821 - pliszkowate - Wagtails, Pipits. W: Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2013-01-28].
- ↑ Sale, S. 292.
- ↑ Tomiałojć L., Stawarczyk T.: Awifauna Polski. Rozmieszczenie, liczebność i zmiany, T.II. PTPP "Pro Natura" Wrocław, 2003, s. 548. ISBN 83-919626-1-X.
- ↑ Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 6 października 2014 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt (Dz. U. z 2014 r. poz. 1348).
Bibliografia[edytuj]
- Richard Sale: A Complete Guide to Arctic Wildlife. London: Verlag Christopher Helm, 2006. ISBN 0-7136-7039-8. (ang.)
