Źródło Główne w Krzeszowicach
![Ziemia](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/e9/Geographylogo.svg/20px-Geographylogo.svg.png)
![]() | |
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Adres |
ul. Parkowa |
Rozpoczęcie budowy |
1778 |
Położenie na mapie Krzeszowic ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego ![]() | |
Położenie na mapie powiatu krakowskiego ![]() | |
Położenie na mapie gminy Krzeszowice ![]() | |
![]() |
Źródło Główne lub Zdrój Główny – główne źródło siarczanej wody leczniczej w Krzeszowicach, o wydajności 1,61 m³ na godzinę. Źródło znajduje się na południe od kościoła, natomiast bliżej kościoła obok mostu na Krzeszówce (ul. Parkowa) znajduje się betonowa studnia z napisem Zdrój Główny. Około 1778 źródło zostało ocembrowane i przykryte drewnianą wieżyczką (nazywane kapliczką) z inicjatywy lekarza zdrojowego Jana Gotfryda Leonhardiego na polecenie Augusta Czartoryskiego.
Później, na południe od źródła, wybudowano zbiornik wody siarczanej, do którego pompowano wodę, by podnieść jej poziom. Z niego woda dostawała się do łazienek zdrojowych drewnianymi rurami.
W roku 1857 zdrój został ocembrowany cegłami i zmniejszono obwód studni, dzięki czemu wzrósł w niej poziom wody więc zaprzestano pompowania jej do zbiornika w tzw. kapliczce. W 1858 zabytek uzyskał teraźniejszy wygląd a w 1982 został wyremontowany[2]
Dzięki regularnie prowadzonym analizom fizykochemicznym woda mineralna z ujęcia Zdrój Główny została scharakteryzowana jako siarczanowo-wapniowo-magnezowo-siarczkową i prawnie uznana za leczniczą[3]. Obecnie wody ze źródła są wykorzystywane przez miejscowy Ośrodek Rehabilitacji Narządu Ruchu „Krzeszowice” SP ZOZ.
Obiekt został wpisany do rejestru zabytków nieruchomych Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków w Krakowie.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. małopolskiego. [dostęp 2013-02-08].
- ↑ Julian Zinkow Krzeszowice i okolice wyd. PTTK Kraj W-wa-Kraków, 1988; s. 22.
- ↑ Rozporządzenie Rady Ministrów – Dz.U. z 2001 r. nr 156, poz. 1815.