Żleb Stanisławskiego (Żabi Szczyt)
Żleb Stanisławskiego (niem. Stanisławski-Schlucht, słow. Stanisławského žľab, węg. Stanisławski-szakadék[1], 2259 m) – żleb na północnej ścianie Żabiego Szczytu Wyżniego w słowackich Tatrach Wysokich. Ściana ta ma wysokość dochodzącą do 500 m i stanowi południowe zamknięcie Doliny Żabich Stawów Białczańskich. Żleb Stanisławskiego jest jej najbardziej rzucającą się w oczy formacją skalną. Ciągnie się prawie przez całą jej wysokość, przecina poziomy zachód będący przedłużeniem Tarasu Orłowskiego i kończy się w dużym stożku piargowym nad południowym brzegiem Wyżniego Żabiego Stawu Białczańskiego. Stożek ten ma wysokość około 100 m[2].
Żleb Stanisławskiego jest głęboko wcięty, w wielu miejscach ma postać komina. Jego dolna część to koryto o szerokości kilku metrów z ruchomymi piargami i głazami. Odcinkami żlebu prowadzą taternickie drogi wspinaczkowe, jest to jednak zamknięty dla turystów i taterników obszar ochrony ścisłej Tatrzańskiego Parku Narodowego[2].
Nazwa żlebu pochodzi od nazwiska polskiego taternika Wiesława Stanisławskiego[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych [online] [dostęp 2020-04-13] [zarchiwizowane z adresu 2006-09-24].
- ↑ a b c Władysław Cywiński, Grań Żabiego. Przewodnik szczegółowy, tom 7, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 1999, ISBN 83-7104-024-5