Żuraw białoszyi

Żuraw białoszyi
	Antigone vipio
	(Pallas, 1811)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	żurawiowe
Rodzina	żurawie
Podrodzina	żurawie
Rodzaj	Antigone
Gatunek	żuraw białoszyi
Synonimy
	Grus vipio Pallas, 1811;
	Grus vipio Pallas, 1811;
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; narażony na wyginięcie
	Zasięg występowania
	; okres lęgowy przeloty zimowiska
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Żuraw białoszyi^[3] (Antigone vipio) – gatunek dużego ptaka z rodziny żurawi (Gruidae), zamieszkującego wschodnią Azję. Jest narażony na wyginięcie. Nie wyróżnia się podgatunków^[4]^[5].

Morfologia: Ptak ten ma długość ciała 120–153 cm, rozpiętość skrzydeł 160–210 cm i masę 4,75–6,5 kg^[4].; Ma różowe nogi i szaro-białe upierzenie ciała, poza upierzeniem w okolicy oczu, które jest czerwone.

Zasięg występowania: Żuraw białoszyi gniazduje w północno-wschodniej Mongolii, północno-wschodnich Chinach i na obszarze południowo-wschodniej Rosji, gdzie działa program Khinganski Nature Reserve. Różne grupy tych ptaków migrują na zimę do południowej Japonii (Kiusiu), w pobliże rzeki Jangcy oraz granicy między Koreą Północną i Koreą Południową. Niekiedy docierają także do Kazachstanu i Tajwanu^[2].

Lęgi: Buduje z trawy wielkie gniazdo. Składa do niego dwa jaja o długości 8,5 cm. Oboje rodzice wysiadują je przez 40 dni.

Pożywienie: Źródłem pożywienia dla tego ptaka są głównie: owady, nasiona, korzenie, rośliny i małe zwierzęta.

Status: Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody po raz pierwszy sklasyfikowała żurawia białoszyjego w 1988 roku, zaliczając go do grupy gatunków zagrożonych (T – Threatened). Od 1994 roku nieprzerwanie uznaje go za gatunek narażony na wyginięcie (VU – Vulnerable). Globalny trend liczebności populacji uznawany jest za spadkowy. Zagrożeniem dla tego gatunku jest przede wszystkim postępująca utrata podmokłych siedlisk wskutek ekspansji rolnictwa i wzrostu zapotrzebowania człowieka na wodę. Na świecie pozostało tylko od 6250 do 6750 dzikich osobników żurawia białoszyjego^[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b Grus vipio, [w:] Integrated Taxonomic Information System [dostęp 2021-09-28] (ang.).
↑ ^a ^b ^c Grus vipio, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2021-09-28] (ang.).
↑ Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek, M. Kuziemko: Podrodzina: Gruinae Vigors, 1825 - żurawie (wersja: 2017-06-25). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-09-28].
↑ ^a ^b Archibald, G.W., Meine, C.D. & Garcia, E.F.J.: White-naped Crane (Antigone vipio). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, Barcelona, 2020. [dostęp 2020-04-01].
↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Flufftails, finfoots, rails, trumpeters, cranes, limpkin. IOC World Bird List (v10.1). [dostęp 2020-04-01]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Species factsheet: Antigone vipio. BirdLife International. [dostęp 2021-09-28]. (ang.).
International Crane Foundation. savingcranes.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-05-16)]. (ang.)

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Zdjęcia, nagrania głosów i krótkie filmy. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).

[itis-1] Grus vipio, [w:] Integrated Taxonomic Information System [dostęp 2021-09-28] (ang.).

[iucn-2] Grus vipio, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2021-09-28] (ang.).

[mk-3] Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek, M. Kuziemko: Podrodzina: Gruinae Vigors, 1825 - żurawie (wersja: 2017-06-25). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-09-28].

[hbwa-4] Archibald, G.W., Meine, C.D. & Garcia, E.F.J.: White-naped Crane (Antigone vipio). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, Barcelona, 2020. [dostęp 2020-04-01].

[ioc-5] F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Flufftails, finfoots, rails, trumpeters, cranes, limpkin. IOC World Bird List (v10.1). [dostęp 2020-04-01]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]