Żuraw mandżurski
| Grus japonensis[1] | |
| (Statius Muller, 1776) | |
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Podtyp | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Infragromada | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Podrodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
żuraw mandżurski |
| Synonimy | |
| |
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |
 | |
| Zasięg występowania | |
 okres lęgowy przeloty zimowiska | |
Żuraw mandżurski[4] (Grus japonensis) – gatunek ptaka z rodziny żurawi (Gruidae), jeden z największych w tej rodzinie. W Azji Wschodniej jest symbolem szczęścia i wierności. Nie wyróżnia się podgatunków[2][5].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
- Wygląd zewnętrzny
- Dorosły żuraw japoński jest upierzony na biało, poza ogonem, który jest czarny, głową i szyją, które są również koloru czarnego lub szarego. Na czubku głowy żurawia japońskiego widnieje czerwona łata skóry. Jej kolor staje się jaskrawy, kiedy ptak jest pobudzony.
- Rozmiary
Długość ciała – 138–152 cm, rozpiętość skrzydeł 220–250 cm[2].
- Masa ciała
7–10 kg, zimą do 12 kg[2].
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
- Zasięg występowania
- Wiosną i latem żuraw mandżurski gniazduje w południowo-wschodniej Rosji, północno-wschodnich Chinach i na przyległym obszarze w skrajnie wschodniej Mongolii, ponadto na Hokkaido w Japonii. Populacja kontynentalna migruje na zimowiska do Korei, wschodnio-środkowych Chin[2], czasem zalatuje na Tajwan[3], populacja japońska nie migruje[2][3].
- Środowisko
- Bagna, pola ryżowe, tereny podmokłe.
Pożywienie[edytuj | edytuj kod]
Małe płazy, ryby, gryzonie, owady, wodne bezkręgowce oraz rośliny[2].
Rozród[edytuj | edytuj kod]
Zwykle składa dwa jaja, z których wykluwa się tylko jedno młode.
Status[edytuj | edytuj kod]
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) od 2021 roku uznaje żurawia mandżurskiego za gatunek narażony (VU – Vulnerable); wcześniej, od 2000 roku klasyfikowała go jako gatunek zagrożony (EN – Endangered), a od 1994 roku jako gatunek narażony. W 2020 roku liczebność populacji szacowano na około 2300 dorosłych osobników; około połowa populacji zamieszkiwała Japonię. Globalny trend liczebności uznawany jest za malejący. Głównym zagrożeniem dla gatunku jest utrata i degradacja siedlisk[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Grus japonensis, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
- ↑ a b c d e f g Archibald, G.W., Meine, C.D. & Garcia, E.F.J.: Red-crowned Crane (Grus japonensis). W: del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, Barcelona, 2020. [dostęp 2020-04-02].
- ↑ a b c d Grus japonensis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] (ang.).
- ↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek, M. Kuziemko: Rodzina: Gruidae Vigors, 1825 - żurawie - Cranes (wersja: 2017-06-25). W: Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-09-28].
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Flufftails, finfoots, rails, trumpeters, cranes, limpkin (ang.). IOC World Bird List (v10.1). [dostęp 2020-04-02].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Zdjęcia, nagrania głosów i krótkie filmy (ang.). W: eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology.
- Red-crowned Crane (ang.). International Crane Foundation. [dostęp 2020-04-02].