Żuraw rajski
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
|
||
| Grus paradisea[1] | ||
| (Lichtenstein, 1793) | ||
.jpg) |
||
| Systematyka | ||
| Domena | eukarionty | |
| Królestwo | zwierzęta | |
| Typ | strunowce | |
| Podtyp | kręgowce | |
| Gromada | ptaki | |
| Podgromada | Neornithes | |
| Nadrząd | neognatyczne | |
| Rząd | żurawiowe | |
| Rodzina | żurawie | |
| Podrodzina | żurawie | |
| Rodzaj | Grus | |
| Gatunek | żuraw rajski | |
| Synonimy | ||
|
Anthropoides paradisea (Lichtenstein, 1793) |
||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | ||
 |
||
Żuraw rajski, żuraw błękitny, żuraw Stanleya (Grus paradisea) – gatunek dużego ptaka z rodziny żurawi (Gruidae), występujący w RPA i Namibii. Narażony na wyginięcie.
- Morfologia
- Żuraw rajski jest ptakiem bardzo smukłym. Duża część podudzia ponad stawem skokowym jest nieopierzona i ciemno ubarwiona. Upierzenie ptaka jest blado-szaro-niebieskie. Czubek głowy jest biały, a dziób różowy. Długie ciemno-szare skrzydła opadają prawie do samej ziemi.
Długość ciała wynosi około 110–120 cm, rozpiętość skrzydeł 180–200 cm, zaś masa – 4900–5300 g[3].
- Zasięg, środowisko
- Żuraw rajski zamieszkuje RPA, nie zasiedla jednak większości Prowincji Przylądkowej Północnej i Limpopo. Izolowana populacja występuje w Parku Narodowym Etoszy w Namibii[4]. Środowiskiem życia gatunku są głównie naturalne, trawiaste wyżyny[3], jednak występuje też w zakrzewieniach i obszarach upraw[4].
- Pożywienie
- Wszystkożerny. Zjada zarówno owady (w tym gąsienice, prostoskrzydłe i termity Hodotermes mossambicus), kraby, kręgowce (np. ryby, płazy, gady i małe ssaki), jak i materię roślinną – liście lucerny, kukurydzę i nasiona pszenicy[4].
- Lęgi
- Monogamiczny. Gniazdo to platforma z roślin umieszczona na podłożu lub płytki dołek w ziemi wyściełany kamykami, roślinnością i ssaczymi odchodami. W zniesieniu od 1 do 2 jaj. Wysiadują je oba ptaki z pary przez 29–30 dni. Młode około 12 godzin po wykluciu opuszczają gniazdo. Są wobec siebie niezwykle agresywne; agresja częściowo ustępuje, gdy w wieku blisko 15 dni potrafią już same znajdować pożywienie. Uzyskują zdolność lotu po mniej-więcej 12 tygodniach życia, a po kolejnych 2 miesiącach stają się w pełni niezależne[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Grus paradisea, w: Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Grus paradisea. Czerwona księga gatunków zagrożonych (IUCN Red List of Threatened Species) (ang.).
- ↑ a b Archibald, G.W., Meine, C.D. & Garcia, E.F.J.: Blue Crane (Anthropoides paradiseus). W: del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (eds.) (2013). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. 2013. [dostęp 6 grudnia 2015].
- ↑ a b c d Anthropoides paradiseus (Blue crane). Biodiversity Explorer. [dostęp 6 grudnia 2015].
