24 Lekka Brygada Pancerna (ZSRR)
 Płk Piotr Fotczenkow, dowódca 24 BPanc. w czasie kampanii wrześniowej | |
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Działania zbrojne | |
| II wojna światowa kampania wrześniowa | |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
24 Brygada Lekkich Czołgów, znana jako: 24 Brygada Czołgów, 24 Brygada Pancerna (ros. 24-я танковая бригада) – jedna z brygad radzieckich wojsk pancernych, m.in. okresu II wojny światowej. Wchodziła w skład 2 Korpusu Kawalerii Wołoczyskiej Grupy Armii w Kijowskim Specjalnym Okręgu Wojskowym, a po jego przemianowaniu we wrześniu 1939 we Froncie Ukraińskim.
W dniu agresji na Polskę brygada posiadała 8 czołgów T-26, 205 czołgów BT i 28 samochodów pancernych[1].
Do działań brygada wyprowadziła 237 wozów bojowych. Po ich zakończeniu pozostało 195 sprawnych wozów bojowych. Straty bojowe to 2 czołgi. Ponadto na trasach marszu pozostawiono 40 wozów bojowych[2]. Zginęło 7 żołnierzy, a 16 zostało rannych[2].
Agresja ZSRR na Polskę[edytuj | edytuj kod]
W czasie agresji sowieckiej na Polskę brała udział w rajdzie na Tarnopol, nacierając na miasto od północy.
24 Brygada Czołgów pod dowództwem pułkownika P. S. Fotczenkowa, razem ze 136 Pułkiem Strzeleckim 97 Dywizji Strzeleckiej, przeszła przez Dobrowody i obchodząc Tarnopol od północnego zachodu około godz. 22 dotarła do jego zachodnich krańców, gdzie rozpoczęła ich „oczyszczanie” z polskich jednostek.
Sowieci nie napotkali większego oporu, ale nie obeszło się też bez sporadycznej wymiany ognia jak ostrzał wojsk sowieckich przez Polaków z kościelnej wieży.
Według meldunku dowódcy 24 BPanc płk. P.S. Fołczenkowa, brygada wzięła do niewoli około 2000 oficerów i 40000 polskich żołnierzy[3].
Dowództwo brygady[edytuj | edytuj kod]
Dowódcy:
- płk Piotr Fotczenkow (był w 1939)[4]
Szefowie sztabu:
- płk Wasilij Dubiański[5]
Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]
- W 1939[6]
- 101 batalion czołgów
- 102 batalion czołgów
- 106 batalion czołgów
- 117 batalion czołgów
- 218 batalion rozpoznawczy
- 338 batalion transportowy
- 263 batalion remontowy
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Magnuski i Kołomijec 1994 ↓, s. 74.
- ↑ a b Magnuski i Kołomijec 1994 ↓, s. 87.
- ↑ Magnuski i Kołomijec 1994 ↓, s. 78.
- ↑ Zarzycki 2014 ↓, s. 316.
- ↑ Zarzycki 2014 ↓, s. 316,317.
- ↑ Zarzycki 2014 ↓, s. 317.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Janusz Magnuski, Maksym Kołomijec: Czerwony blitzkrieg; wrzesień 1939; sowieckie wojska pancerne w Polsce. Warszawa: Pelta, 1994. ISBN 83-85314-03-2.
- Piotr Zarzycki: Suplement do września 1939. Ordre de Bataille armii niemieckiej, słowackiej i sowieckiej wraz z obsadami personalnymi. Warszawa: Księgarnia Historyczna, 2014. ISBN 978-83-933204-7-9.
- Vladimir Beshanov, Czerwony Blitzkrieg, ISBN 978-83-926205-2-5.