33 Dywizja Grenadierów SS (1 francuska) „Charlemagne”

33 Dywizja Grenadierów SS (1 francuska) „Charlemagne”
33. Waffen-Grenadier-Division der SS "Charlemagne" (französische Nr. 1)
	; Emblemat dywizji ustanowiony przez jej weteranów w 1968 roku
	Historia
Państwo	III Rzesza
Sformowanie	1944
Rozformowanie	1945
	Tradycje
Rodowód	Legion Ochotników Francuskich przeciw Bolszewizmowi
	Dowódcy
Pierwszy	Edgar Puaud
Ostatni	Walter Zimmermann
	Działania zbrojne
	II wojna światowa
	Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych	wojska lądowe
Formacja	Waffen-SS
Rodzaj wojsk	grenadierzy
	Multimedia w Wikimedia Commons

33 Dywizja Grenadierów SS (1 francuska) „Charlemagne” („Karol Wielki”) – jednostka Waffen-SS złożona z ochotników francuskich.

Jej nazwa pochodziła od francuskiego imienia króla Franków i cesarza rzymskiego Karola Wielkiego. Powstała późno, bo dopiero we wrześniu 1944 roku w Wildflecken, jednak Francuzi służyli w Waffen-SS już wcześniej. Około 300 ochotników walczyło w dywizjach SS („Totenkopf” i „Wiking”), a we wrześniu 1943 roku do Waffen-SS dołączono Legion Ochotników Francuskich przeciw Bolszewizmowi (LVF), który służył na froncie wschodnim od lipca 1941 roku. Latem 1944 sformowano z najlepszych francuskich ochotników Francuską Ochotniczą Brygadę Szturmową SS (niecałe 1 200 żołnierzy), którą wysłano na Ukrainę. Cofając się pod naporem Armii Czerwonej brygada walczyła w okolicach Sanoka^[1], na linii Wisłoka i Pielnicy oraz Przemyśla i Rzeszowa. Jej resztki wycofano do Gdańska, gdzie w sierpniu rozbudowano ją do ponad 7 300 żołnierzy i przekształcono w Brygadę Grenadierów SS (1 francuską) „Charlemagne”, a w lutym 1945 w dywizję, która walczyła następnie pod Stargardem. W chaosie ostatnich tygodni III Rzeszy dywizja się rozproszyła. Około 800 francuskich esesmanów dostało się do Berlina, gdzie bronili m.in. Kancelarii Rzeszy.

Dowódcy

SS-Oberführer Edgar Puaud (luty 1945 - 28 lutego 1945)
SS-Brigadeführer Gustav Krukenberg (1 marca 1945 - 24 kwietnia 1945)
SS-Standartenführer Walter Zimmermann (24 kwietnia 1945 - maj 1945)

Zobacz też

Przypisy

↑ Ernst-Günther Krätschmer. Die Ritterkreuzträger der Waffen-SS. ISBN 3-920677-43-9. 1999. " Der 18. SS-Division "Horst Wessel" unterstellt, begradigten die Franzosen in erbitterten Kampfen von 10. bis 15. August einen russischen Einbruch westlich von Sanok". str. 922.; Jean Mabire. La Division Charlemagne. Sur le front de l'Est, 1944-1945. "L'Oberjunker Peyron est le premier officier tue au combat. La "poche" de Sanok est colmate deux ou trois jours plus tard. Le lendemain de l'eches de la contre-attaque allemande de Mortain, le 1er bataillon de la Sturmbrigade Frankreich monte en ligne dans le secteur de Sanok, en Galicie. Le baptême du feu provoque des pertes sévères. Si la 3ème compagnie de l'Obersturmführer Henri Fenet, engagee des la veille, parvient a se maintenir sur sa position, la 1er compagnie aves de Tissot voit presque tous ses cadres hors de combat, et la 2eme compagnie de Gaultier perd son chef, grievemantblasse Pourtant les volontaires francais s,enterrent ripos. 1998. ISBN 2-7339-0593-7. str.16

[1] Ernst-Günther Krätschmer. Die Ritterkreuzträger der Waffen-SS. ISBN 3-920677-43-9. 1999. " Der 18. SS-Division "Horst Wessel" unterstellt, begradigten die Franzosen in erbitterten Kampfen von 10. bis 15. August einen russischen Einbruch westlich von Sanok". str. 922.; Jean Mabire. La Division Charlemagne. Sur le front de l'Est, 1944-1945. "L'Oberjunker Peyron est le premier officier tue au combat. La "poche" de Sanok est colmate deux ou trois jours plus tard. Le lendemain de l'eches de la contre-attaque allemande de Mortain, le 1er bataillon de la Sturmbrigade Frankreich monte en ligne dans le secteur de Sanok, en Galicie. Le baptême du feu provoque des pertes sévères. Si la 3ème compagnie de l'Obersturmführer Henri Fenet, engagee des la veille, parvient a se maintenir sur sa position, la 1er compagnie aves de Tissot voit presque tous ses cadres hors de combat, et la 2eme compagnie de Gaultier perd son chef, grievemantblasse Pourtant les volontaires francais s,enterrent ripos. 1998. ISBN 2-7339-0593-7. str.16

[1]

Pancerne	1 Dywizja Pancerna SS „Leibstandarte SS Adolf Hitler” 2 Dywizja Pancerna SS „Das Reich” 3 Dywizja Pancerna SS „Totenkopf” 5 Dywizja Pancerna SS „Wiking” 9 Dywizja Pancerna SS „Hohenstaufen” 10 Dywizja Pancerna SS „Frundsberg” 12 Dywizja Pancerna SS „Hitlerjugend”
Grenadierów pancernych	4 Dywizja Grenadierów Pancernych SS „Polizei” 11 Ochotnicza Dywizja Grenadierów Pancernych SS „Nordland” 16 Dywizja Grenadierów Pancernych SS „Reichsführer SS” 17 Dywizja Grenadierów Pancernych SS „Götz von Berlichingen” 18 Ochotnicza Dywizja Grenadierów Pancernych SS „Horst Wessel” 23 Dywizja Grenadierów Pancernych SS „Nederland” 27 Ochotnicza Dywizja Grenadierów SS (1 flamandzka) „Langemarck” 28 Ochotnicza Dywizja Grenadierów Pancernych SS (1 walońska) „Wallonien”
Górskie	6 Dywizja Górska SS „Nord” 7 Ochotnicza Dywizja Górska SS „Prinz Eugen” 13 Dywizja Górska SS (1 chorwacka) „Handschar” 21 Dywizja Górska SS (1 albańska) „Skanderbeg” 23 Dywizja Górska SS (2 chorwacka) „Kama” 24 Dywizja Górska SS „Karstjäger”
Kawalerii	8 Dywizja Kawalerii SS „Florian Geyer” 22 Ochotnicza Dywizja Kawalerii SS 33 Dywizja Kawalerii SS (3 węgierska) 37 Ochotnicza Dywizja Kawalerii SS „Lützow”
Grenadierów	14 Dywizja Grenadierów SS (1 ukraińska) 15 Dywizja Grenadierów SS (1 łotewska) 19 Dywizja Grenadierów SS (2 łotewska) 20 Dywizja Grenadierów SS (1 estońska) 25 Dywizja Grenadierów SS (1 węgierska) „Hunyadi” 26 Dywizja Grenadierów SS (2 węgierska) „Hungaria” 29 Dywizja Grenadierów SS (1 rosyjska) 29 Dywizja Grenadierów SS (1 włoska) 30 Dywizja Grenadierów SS (1 białoruska) 30 Dywizja Grenadierów SS (2 rosyjska) 31 Ochotnicza Dywizja Grenadierów SS „Böhmen und Mähren” 32 Ochotnicza Dywizja Grenadierów SS „30 Januar” 33 Dywizja Grenadierów SS (1 francuska) „Charlemagne” 34 Dywizja Grenadierów SS „Landstorm Nederland” 35 Dywizja Grenadierów Policji SS 36 Dywizja Grenadierów SS 38 Dywizja Grenadierów SS „Nibelungen”