ATE Mi-24 Super Hind
 ATE Mi-24 Super Hind Mk III | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Konstruktor | |
| Typ |
wielozadaniowy śmigłowiec bojowy |
| Konstrukcja |
metalowa, półskorupowa, podwozie chowane |
| Załoga |
2+2 (opcjonalnie) |
| Historia | |
| Data oblotu | |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
2 x silnik TW3-117W |
| Moc |
2x 2225 KM |
| Wymiary | |
| Średnica wirnika |
17,3 m |
| Długość kadłuba |
17,51 m |
| Masa | |
| Własna |
7 150 kg |
| Startowa |
9 500 kg 9 700 kg (maksymalna) |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
320 km/h |
| Prędkość przelotowa |
270 km/h |
| Pułap |
4 500 m |
| Zasięg |
do 1 125 km |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| działko GI-2 kal. 20 mm | |
| Liczba miejsc | |
| 8 lub 4 nosze | |
| Przestrzeń ładunkowa | |
| do 1 500 kg | |
| Użytkownicy | |
| Algieria, Azerbejdżan | |
ATE Mi-24 Super Hind – rodzina południowoafrykańskich modernizacji śmigłowca Mi-24.
W roku 1999 południowoafrykańska firma ATE podpisała umowę na modernizację 40 algierskich śmigłowców Mi-35 (Mi-24W). W tym samym roku zakończono wstępne prace nad projektem i dokonano oblotu zmodyfikowanej maszyny, oznaczonej jako Mi-24 Super Hind Mk II.
Pozytywne oceny Mi-24 Super Hind Mk II spowodowały, że w firmie ATE kontynuowano prace nad kolejnymi modernizacjami Mi-24. Na początku XXI wieku powstał wariant Mi-24 Super Hind Mk III (wyposażony m.in. w nowe uzbrojenie) oraz Mi-24 Super Hind Mk IV. Ostatnim przedstawicielem tej rodziny jest śmigłowiec Mi-24 Super Hind Mk V z całkowicie nową kabiną załogi.
Przedstawiciele rodziny[edytuj | edytuj kod]
- Mi-24 Super Hind Mk II – pierwsza wersja powstała w roku 1999 dla algierskich sił powietrznych. Modernizacja objęła wymianę awioniki (m.in. system GPS oraz kamera FLIR) i dostosowanie kabiny do stosowania gogli noktowizyjnych. Nowe systemy elektroniczne pochodziły ze śmigłowca Denel Rooivalk. Ponadto przekonstruowano nos maszyny, a także wzmocniono kabinę załogi opancerzeniem wykonanym z kevlaru.
- Mi-24 Super Hind Mk III – wariant drugi wyposażony m.in. w nowe uzbrojenie (działko GI-2 kal. 20 mm oraz ppk Ingwe lub ppk Mokopa), nowy system obrony oraz cyfrowy system zmniejszania drgań. Do tego standardu zmodernizowano algierskie Mi-24 Super Hind Mk II. Ponadto śmigłowce w tym wariancie znalazły się na wyposażeniu wojsk azerskich (pod nazwą Mi-24G)[1].
- Mi-24 Super Hind Mk IV – zmodernizowana wersja Mi-24 Super Hind Mk III, wyposażona m.in. w nowe filtry (Pall Vortex Engine Air Particle Separator System).
- Mi-24 Super Hind Mk V – najnowsza propozycja modernizacji. Obejmuje ona przebudowę kadłuba (całkowicie nowa kabina załogi podobna do tej z AH-1 Cobra), zastosowanie nowoczesnej awioniki i odchudzenie śmigłowca o 1800–2000 kg.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Азербайджан модернизирует вертолеты Ми-24. Военный информатор, 2010-06-25. [dostęp 2013-12-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-17)]. (ros.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Super Hind (Mi-24). Virtual Aviation Reference. [dostęp 2020-08-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-14)]. (ang.).
- MI-24 Super Hind. Guncopter. [dostęp 2013-12-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-21)]. (ang.).
- Advanced Technologies and Engineering Mi-24 Super Hind Mk.IV . O crocodilo africano. 2012-04-12. [dostęp 2013-12-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-18)]. (port.).
- Super Hind. Уголок неба. (ros.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- South Africa's ATE „SuperHind” Series (Mk.2, Mk.3, Mk.4, and Mk.5). (ang.).
- Mi-24 Super Hind. Aeronautical Mission Systems. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-24)]. (ang.).