Abdullah ibn Humeid

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Abdullah ibn Humeid
Kraj działania

Arabia Saudyjska

Data i miejsce urodzenia

1908
Rijad

Data śmierci

1981

Imam Wielkiego Meczetu w Mekce
Okres sprawowania

1942–1981

Wyznanie

islam

Abdullah ibn Muhammad ibn Humeid (arab. عبد الله بن حميد, ur. 1908 w Rijadzie, zm. 1981) – saudyjski sędzia, eseista i imam Wielkiego Meczetu w Mekce[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W dzieciństwie stracił wzrok[2]. Gdy był młody, bardzo chętnie lubił się uczyć na pamięć Koranu[2]. Wyróżniał się w wielu dziedzinach i uczył się u rijadzkich szejków[2]. Jeden z nich, Muhammad ibn Ibrahim Al ash-Sheikh, mianował go nauczycielem początkujących i jego asystentem[2].

W latach 1922–1942 pełnił funkcję sędziego. Zrezygnował z niej, by całkowicie poświęcić się duchowieństwu[2].

Poglądy religijne[edytuj | edytuj kod]

Otwarcie się deklarował jako zwolennik dżihadu, który definiował jako świętą wojnę w sprawie Allaha[3]. Uważał, że Allah wysłał Mahometa do walki z politeistami, poganami i bałwochwalcami.[3] Wierzył też, że Allah nakazał muzułmanom walczyć przeciwko żydom i chrześcijanom, jeśli nie przyjmą islamu i dopóki nie zapłacą dżizji[3]. Według Humeida, dopóki poganie, żydzi i chrześcijanie sprzeciwiają się rządom muzułmańskim, pokój z nimi nie wchodzi w grę[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Grand Mosque imam: Promote values through new media. arabnews.com, 2015-02-21. (ang.).
  2. a b c d e Shaykh 'Abdullah bin Muhammad bin Humaid (1402H). salafi-dawah.com. (ang.).
  3. a b c d William DiPuccio: Are Islamists Conducting a New Jihad against the West?. gatestoneinstitute.org, 2017-05-12. (ang.).