Kolcomysz algierska
| Acomys seurati[1] | |
| Heim de Balsac, 1936[2] | |
 A. seurati w zoo we Frankfurcie | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Podtyp | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Infragromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Infrarząd | |
| Nadrodzina | |
| Rodzina | |
| Podrodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
kolcomysz algierska |
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |
 | |
Kolcomysz algierska[4] (Acomys seurati) – gatunek ssaka z podrodziny sztywniaków (Deomyinae) w obrębie rodziny myszowatych (Muridae), występujący w południowej Algierii[3][5].
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Kolcomysz algierska występuje w górach Muwajdir, Tasili Wan Ahdżar i Ahaggar na Saharze w południowej Algierii[6].
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1936 roku francuski zoolog Henri Heim de Balsac nadając mu nazwę Acomys seurati[2]. Holotyp pochodził z Iniker, w górach Ahaggar, w południowej Algierii[5].
A. seurati jest czasami uważany za synonim A. cahirinus, ale różnią ich kariotypy i morfologia zębów[6]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten takson za gatunek monotypowy[6].
Etymologia[edytuj | edytuj kod]
- Acomys: gr. ακη akē „ostry punkt”; μυς mus, μυός muos „mysz”[7].
- seurati: Léon Gaston Seurat (1872–1949), francuski zoolog i parazytolog[8].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Długość ciała (bez ogona) 87–99 mm, długość ogona 105–125 mm, długość ucha 17,5–21,5 mm, długość tylnej stopy 17–20 mm; brak szczegółowych danych dotyczących masy ciała[9]. Kariotyp wynosi 2n = 38, FN = 68[9].
Ekologia[edytuj | edytuj kod]
Kolcomysz algierska żyje wyłącznie w południowej Algierii, na wysokości od 1000 do 2000 m n.p.m., w skalistych terenach u stóp gór[3]. Jest owadożerny[3].
Populacja[edytuj | edytuj kod]
Jest to gatunek najmniejszej troski, gdyż na obszarze występowania jest pospolity i jego populacja jest stabilna. Nie są znane bezpośrednie zagrożenia dla tego gatunku, a aktywność ludzka na obszarze jego występowania ogranicza się do pasterstwa[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Acomys seurati, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b H. Heim de Balsac. Biogéographie des mammifères et des oiseaux de l’Afrique du Nord. „Bulletin biologique de la France et de la Belgique: Supplements au Bulletin biologique”. 21, s. 356, rys. 6(4); 389, rys. 15(15), 1936. (fr.).
- ↑ a b c d e D. Schlitter, Acomys seurati, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2008, wersja 2021-3 [dostęp 2021-12-26] (ang.).
- ↑ Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 258. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Acomys (Acomys) seurati. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-12-26].
- ↑ a b c C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 440. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 75, 1904. (ang.).
- ↑ J. Nijhof: Nederlandse namen voor een deel van de Knaagdieren. paulvoorhaar.nl. [dostęp 2021-12-25]. (niderl.).
- ↑ a b Ch. Denys, P. Taylor & K. Aplin. Opisy gatunków Muridae: Ch. Denys, P. Taylor, C. Burgin, K. Aplin, P.-H. Fabre, R. Haslauer, J. Woinarski, B. Breed & J. Menzies: Family Muridae (True Mice and Rats, Gerbils and relatives). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 599. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).