Myszokształtne
| Myomorphi[1] | |||
| Brandt, 1855[2] | |||
 Przedstawiciel infrarzędu – badylarka pospolita (Micromys minutus) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Nadgromada | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd |
myszokształtne | ||
| Synonimy | |||
|
| |||
| Nadrodziny | |||
| |||
Myszokształtne[4] (Myomorphi) – infrarząd[5] ssaków z podrzędu Supramyomorpha w rzędzie gryzoni (Redentia), obejmujący dwie nadrodziny: skoczkowce (Dipodoidea) i myszowe (Muroidea), do których zalicza się około 25% wszystkich gryzoni[6]. Pierwotnie myszokształtne zamieszkiwały tereny Eurazji i Afryki, skąd zostały przywiezione do Ameryki i Australii. Pojawiły się prawdopodobnie w oligocenie.
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Myszokształtne są ssakami, które mogą przystosować się do życia w każdym środowisku: prowadzą naziemny, półnadrzewny, także ziemno-wodny tryb życia, niektóre gatunki zamieszkują także miasta i inne skupiska ludzi. Żyją w norach, dziuplach, a nieliczne, np. badylarka pospolita budują nieduże gwiazda z roślin. Myszokształtne to nieduże zwierzęta, mierzące od 5 do około 50 cm długości i od kilku gramów do około 1,5 kg. Na ogół są roślinożerne, część jednak jest wszystkożerna lub drapieżna. W przypadku braku pożywienia zjadają swoje potomstwo. Posiadają w większości krótką sierść, ogon jest nagi, pokryty zrogowaciałymi łuskami, dłuższy od ciała. Ich przyśrodkowe i boczne mięśnie żwacze są przemieszczone do przodu ułatwiając żucie. Przyśrodkowy żwacz przechodzi przez oczodół, co jest rzadkie u ssaków.
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Do infrarzędu Myomorphi należą następujące nadrodziny[7][4]:
- Dipodoidea G. Fischer, 1817 – skoczkowce
- Muroidea Illiger, 1811 – myszowe
Rodzaj wymarły o niepewnej pozycji systematycznej i nie zaliczany do żadnej z powyższych nadrodzin:
- Erlianomys Li & Meng, 2010[8]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Myomorphi, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
- ↑ a b J.F. von Brandt. Beiträge zur nähern Kenntniss der Säugethiere Russland’s. 5. Abhandlung: Unlersuchungen uber die craniologischen Entwickelungsstufen und die davon herzuleiteten Yerwandtschaften und Classificationen der Nager der Jetztzeit, mit besonderer Beziehung auf die Gattung Castor. 2. Theil: Craniologische Charakteristik der einzeluen Nagergruppen. „Mémoires de l’Académie impériale des sciences de St.-Pétersbourg”. 6e série. Seconde partie. Sciences naturelles. 7 (2), s. 152, 292, 1855. (niem.).
- ↑ S. Schaub: Die Trigonodontie der simplicidentaten Nager. W: P. Grasse: Traité de Zoologie. Cz. 17: Mammifères. Les ordres: anatomie, éthologie, systématique. Paris: Masson, 1955, s. 646. (niem.).
- ↑ a b Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 229–284. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ G. D’Elía, P.-H. Fabre & E.P. Lessa. Rodent systematics in an age of discovery: Recent advances and prospects. „Journal of Mammalogy”. 100 (3), s. 852–871, 2019. DOI: 10.1093/jmammal/gyy179. (ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Suborder Myomorpha. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-11-08].
- ↑ C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 26. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ Q. Li & J. Meng / 李茜 & 孟津. [http://www.ivpp.cas.cn/cbw/gjzdwxb/xbwzxz/201006/P020100607365100057842.pdf Erlianomys combinatus, a primitive myodont rodent from the Eocene Arshanto Formation, Nuhetingboerhe, Nei Mongol, China / 内蒙古二连盆地努和廷勃尔和剖面 阿山头组底部鼠齿类一新属]. „古脊椎动物学报 / Vertebrata PalAsiatica”. 48 (2), s. 135, 2010. (ang. • chiń.).