Adam Podfilipski
Adam Podfilipski herbu Ciołek (ur. ok. 1580, zm. 1626) – podsędek i sędzia ziemski kamieniecki.
Adam Podfilipski syn Stanisława, sędziego ziemskiego kamienieckiego, dziedzica Bartorzyc, Czerawy, Suchodołu i Werbki i Jadwigi Sroczyckiej herbu Nowina, wojszczanki kamienieckiej, urodził się około 1580 r.[1]
31 grudnia 1615 r. uzyskał nominację na urząd podsędka ziemskiego kamienieckiego (podolskiego), którym był do 5 czerwca 1621 r., kiedy dostał nominację na sędziego kamienieckiego. Był uczestnikiem popisu pospolitego ruszenia ziemi lwowskiej i powiatu żydaczowskiego w 1621 roku[2].
Zmarł przed 20 maja 1626 r., kiedy nominację na sędziego kamienieckiego otrzymał Jerzy Dydyński[3].
Żonaty z Jadwigą Trlęską z Trylęk herbu Topór, pozostawił jedyną córkę Katarzynę, żonę Łukasza Oleśnickiego herbu Radwan, podsędowicza bełskiego[4][5][6].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Kazimierz Przyboś, Urzędnicy województwa podolskiego XV-XVIII wieku. Spisy, Kraków 1994, s. 102.
- Seweryn Uruski, Rodzina, Herbarz szlachty polskiej, t. XIV, Warszawa 1917, s. 131.
- Szymon Okolski, Orbis Polonus, t. 2, s. 571.
- Kazimierz Pułaski, Kronika polskich rodów szlacheckich Podola, Wołynia i Ukrainy, t. II, Warszawa 1991, s. 165.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Seweryn Uruski, Rodzina, Herbarz szlachty polskiej, t. XIV, s. 131, 1917.
- ↑ Akta grodzkie i ziemskie z czasów Rzeczypospolitej Polskiej z archiwum tak zwanego bernardyńskiego we Lwowie w skutek fundacyi śp. Aleksandra hr. Stadnickiego. Wyd. staraniem Galicyjskiego Wydziału Krajowego. T. 20. Lauda sejmikowe. T. 1. Lauda wiszeńskie 1572-1648 r., Lwów 1909, s. 188.
- ↑ Kazimierz Przyboś, Urzędnicy województwa podolskiego XV-XVIII wieku. Spisy, Kraków, s. 102, 1994.
- ↑ Szymon Okolski, Orbis Polonus, t. 2, s. 571.
- ↑ Kazimierz Pułaski, Kronika polskich rodów szlacheckich Podola, Wołynia i Ukrainy, t. II, Warszawa, s. 165, 1991.
- ↑ Akta grodzkie i ziemskie z czasów Rzeczypospolitej Polskiej z archiwum tak zwanego bernardyńskiego we Lwowie wskutek fundacyi śp. Aleksandra hr. Stadnickiego, t. XX, s. 59