Adolf Bem
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie | |
| Alma Mater |
Adolf Bem, niem. Adolf Böhm (ur. 29 września 1847 w Białymstoku, zm. 4 października 1890 w Petersburgu) – polski inżynier komunikacji, teoretyk kolejnictwa w Rosji.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Ukończył gimnazjum w Białymstoku (1865)[1] ponadto w latach 1863-1864 uczęszczał na zajęcia z techniki, mechaniki i rysunku technicznego w wyższej szkole realnej w tym mieście[2]. Następnie rozpoczął studia w Instytucie Technologicznym w Petersburgu, jednak już w 1866 przeniósł się do Instytutu Inżynierów Komunikacji w Petersburgu[3], który ukończył w 1871[1][2]. Już w trakcie studiów pracował na kolei Petersburg-Warszawa i przy budowie kolei Moskwa-Jarosław. W latach 1871-1874 był zatrudniony na Kolei Bałtyckiej początkowo jako naczelnik stacji w Narwie, a następnie technik w dziale toru i naprawy budynków a od 1872 majster prefabrykatów i zastępca kierownika głównych warsztatów w Rewlu a od 1873 kierownik lokomotywowni i warsztatów Kolei Bałtyckiej w Petersburgu[1]. Naczelnik taboru i służby trakcyjnej na kolei Morszańsko-Syzrańskiej (1874-1880)[4]. W latach 1875-1878 wraz z inż. Wacławem Łopuszyńskim jako pierwszy przeprowadził testy trakcyjne i cieplne (hamownia i wskaźnik) lokomotyw parowych[4]. Następnie w latach 1880-1889 pracował jako naczelnik taboru i służby trakcyjnej na kolei charkowsko-nikolajowskiej. W 1889 przeszedł na emeryturę. Był autorem wielu opracowań dot. taboru i trakcji w kolejnictwie[5].
Pochowany na wołkowskim cmentarzu luterańskim w Petersburgu[1].
Prace Adolfa Bema
[edytuj | edytuj kod]- Разсчет, разбивка и укладка стрелок, Санкт-Петербург 1872 (1879)
- Контрольный аппарат Христмана, "Журнал Министерства путей сообщения" 1873
- О прочности вагонных осей, "Вестник железных дорог и пароходства" 1873
- Организация и администрация службы тяги и ремонт подвижнаго состава на ж. дорогах, "Инженерныe Записки" 1877
- Замѣтки о величшт состава поѣз-довъ при различным услшяхъа, „Журнал! Мвнистерства Путей Сообщенияй" 1882
- Вспомогательный кассы для ра-бочих» желпфіодорожныхъ мастерских, „Журнал! Мвнистерства Путей Сообщенияй" 1882
- Руководство службы паровозного машиниста, Санкт-Петербург 1887)
Rodzina
[edytuj | edytuj kod]Pochodził z rodziny o korzeniach niemieckich. Jego pradziadek Philip przybył na teren Rosji z Prus[1]. Jego ojciec Karol (1822-1856) był ziemianinem i urzędnikiem rosyjskim w gub. grodzieńskiej, matką Polka Joanna z Krężelewskich[6].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e Бем Адольф Карлович ((1847-1890), Белорусские имена в истории
- ↑ a b Житков С.М. Биографии инженеров путей сообщения. Вып. II. Санкт-Петербург 1893, C. 7-10
- ↑ Janusz Jankowski, Leningradskij ordiena Lenina Institut inżenierow żeleznodorożnogo transporta imieni akadiemika W. N. Obrazcowa 1809—1959. Wsiesojuznoje izdatielsko-poligraficzeskoje objedinienije Ministierstwa putiej soobszczenija, Moskwa 1960, [recenzja] – "Kwartalnik Historii Nauki i Techniki" t. 8, z. 2, 1963, s.291-294
- ↑ a b Tomasz Jakubec, Inż. Wacław Łopuszyński – Życiorys zawodowy, "Życie i Technika", poniedziałek, 3 lipca 2017
- ↑ Бем Адольф Карлович, Русский Биографический Словарь
- ↑ Karol Bem, M.J. Minakowski, Genealogia potomków Sejmu Wielkiego