Aerodyna
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
Aerodyna – statek powietrzny utrzymujący się w powietrzu dzięki sile nośnej, powstającej przez dynamiczne oddziaływanie powietrza na nieruchome lub ruchome płaty nośne.
Do aerodyn z nieruchomymi płatami nośnymi zalicza się samoloty, szybowce, lotnie i paralotnie, natomiast do aerodyn z ruchomymi płatami nośnymi należą śmigłowce i wiatrakowce wyposażone w wirujące płaty nośne oraz skrzydłowce.
Rozróżnia się następujące rodzaje aerodyn[1]:
- aerodyna lądowa - przystosowana do startu z podłoża stałego na lądzie i lądowania na tym samym podłożu,
- aerodyna wodna - przystosowana do startu z powierzchni wody i wodowania na tej samej powierzchni,
- aerodyna wodnolądowa - przystosowana do startu zarówno z powierzchni wody, jak i stałego podłoża lądowego oraz do wodowania i lądowania na nich,
- aerodyna specjalna - niebędąca stałopłatem, wiropłatem ani zmiennopłatem lub nie mająca płata nośnego.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jerzy Domański, 1000 słów o samolocie i lotnictwie, Warszawa: Wydawnictwo MON, 1974, s. 9-10
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Statki powietrzne Klasyfikacja ogólna i szczegółowa oraz określenia,
- Jerzy Domański, 1000 słów o samolocie i lotnictwie, Warszawa: Wydawnictwo MON, 1974, s. 9-10.
