Przejdź do zawartości

Ahrotechnikum

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ahrotechnikum
Агротехнікум
Państwo

 ZSRR

Republika związkowa

USRR

Okręg

berdyczowski

Data założenia

1920

Populacja 
• liczba ludności


66 (1926)

Data zniszczenia

do 1 października 1941

Powód zniszczenia

nieznany

Obecnie

nie istnieje

Położenie na mapie Związku Radzieckiego
Mapa konturowa Związku Radzieckiego, blisko lewej krawiędzi u góry znajduje się punkt z opisem „Ahrotechnikum”
50°01′40″N 27°42′05″E/50,027819 27,701517

Ahrotechnikum (ukr. Агротехнікум) – byłe osiedle w rejonie lubarskim okręgu berdyczowskim. Podlegał pod Radę wiejską w Nowej Czartorii.

Demografia[edytuj | edytuj kod]

Według spisu ludności ZSRR 17 grudnia 1926 r. liczyło 66 osób, w tym 38 mężczyzn i 28 kobiet; według narodowości: Ukraińcy – 43, Rosjanie – 12, Żydzi – 5, Polacy – 1, innych – 5. Liczba gospodarstw domowych – 34, wszyscy nierolniczego typu[1].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Rok założenia – 1920. Do czerwca 1925 r. wchodziło w skład rejonu lubarskiego okręgu żytomierskiego guberni wołyńskiej. W czerwcu 1925 r. rejon lubarski został włączony do składu okręgu berdyczowskiego[1]. Według stanu spisu miejscowości na 17 grudnia 1926 r. było podporządkowane Radzie wiejskiej w Nowej Czartorii[2]. Odległość od osiedla do centrum rejonu miasteczka Lubar wynosiła 13 wiorst, do miasta okręgowego Berdyczów – 72 wiorsty, do najbliższej stacji kolejowej Peczaniwka – 12 wiorst[1].

Na dzień 1 października 1941 r. nie zarejestrowane na liście osobnych osiedli[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Список населених пунктів Бердичівської округи (Попередні дані Всесоюзного перепису населення 17-XII 1926 р.). Instytut Historii Ukrainy, Narodowa Akademia Nauk Ukrainy. Berdyczów. 1927 s. 132–133. [dostęp 2024-01-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-11-21)]. (ukr.).
  2. a b Кондратюк Р., Самолюк Д., Табачник Б: Адміністративно-територіальний устрій Житомирщини 1795-2006 роки. Довідник: офіційне видання. Instytut Historii Ukrainy, Narodowa Akademia Nauk Ukrainy. Żytomierz: «Волинь», 2007 s. 189. [dostęp 2024-01-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-10-08)]. (ukr.).