Al-Dżijja

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Al-Dżijja (arab. ‏الجية‎, Al-Ǧiyya; fr. Jiye, również spotykany zapis: Jiyeh) – miasto w Libanie położone u wybrzeży Morza Śródziemnego, 33 kilometry na południe od Bejrutu[1]. Znajduje się tu stanowisko archeologiczne.

Archeologia[edytuj | edytuj kod]

Opis stanowiska[edytuj | edytuj kod]

Stanowisko w Al-Dżijji zlokalizowane jest nad Morzem Śródziemnym, w pobliżu autostrady łączącej Bejrut i Sajdę (Sydon), zajmuje powierzchnię około 3 ha. Utożsamiane jest z antycznym Porphyreonem[2]. Zidentyfikowano tu dzielnicę mieszkalną z okresu bizantyjskiego, rozległą bazylikę oraz nekropolę położoną kilkaset metrów na północ od odsłoniętej części zabudowy. Osada funkcjonowała również wcześniej, odkryto pozostałości centrum produkcji ceramiki z okresu późnohellenistycznego i wczesnorzymskiego, a pod widocznymi na powierzchni domami także warstwy sięgające epoki brązu i żelaza[3].

Historia badań[edytuj | edytuj kod]

W 1914 roku George Contenau zlokalizował bazylikę oraz kwartał mieszkalny i nekropolę. Pierwsze badania wykopaliskowe na stanowisku przeprowadził w 1975 roku Roger Saidah z libańskiego Departamentu Starożytności (Direction Générale des Antiquités). Odsłonięto wtedy znaczną część zabudowy mieszkalnej z okresu bizantyjskiego. Prace przerwał wybuch wojny domowej w Libanie[4]. Mozaiki pochodzące z tych wykopalisk znajdują się obecnie w muzeum w Bajt ad-Din. Od 2004 roku badania na stanowisku w Al-Dżijji prowadzi polsko-libańska ekspedycja Centrum Archeologii Śródziemnomorskiej Uniwersytetu Warszawskiego pod kierunkiem prof. Tomasza Waliszewskiego.

Najnowsze badania archeologiczne[edytuj | edytuj kod]

Polsko-libańska ekspedycja archeologiczna CAŚ UW prowadzi badania we współpracy z libańskim Departamentem Starożytności (DGA) oraz Wydziałem Konserwacji i Restauracji Dzieł Sztuki Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. W 2004 roku przeprowadzono badania ratunkowe związane z budową hotelu w miejscu nekropoli. Zadokumentowano groby z okresu rzymskiego i bizantyjskiego, a także dużą ilość hellenistycznych i rzymskich naczyń ceramicznych, zarówno importowanych jak i produkowanych lokalnie[5]. W kolejnych latach prace prowadzone były przede wszystkim na terenie bazyliki oraz dzielnicy mieszkalnej. Sondaże przeprowadzone w bazylice potwierdziły jej użytkowanie w V wieku, mogła jednak powstać wcześniej – w IV wieku[6]. Przebadano znaczną część kwartału mieszkalnego, około stu pomieszczeń datowanych na okres rzymski i bizantyjski[7]. W kilku domach wykonano sondaże, które pozwoliły zidentyfikować warstwy antyczne, a także starsze, z epoki brązu i żelaza. Wydzielono trzy podstawowe fazy funkcjonowania zabudowy mieszkalnej:

  1. okres żelaza II (VIII–VII wiek p.n.e.)
  2. okres persko-hellenistyczno-rzymski (V wiek p.n.e. – II wiek n.e.)
  3. okres późnoantyczny (IV–V wiek n.e.)[6]

Na podstawie analizy zabytków, przede wszystkim monet i ceramiki, można ocenić, że osada została opuszczona w VII wieku[8].

Na północ od kwartału mieszkalnego, zidentyfikowano centrum produkcji ceramiki oraz pozostałości instalacji do wytwarzania wina[3]. Gospodarka mieszkańców mogła opierać się o handel produkowanymi lokalnie wyrobami jak oliwa, wino, naczynia ceramiczne[8]. Uprawiano także rybołówstwo, odkryte zostały akcesoria rybackie – haczyki i obciążniki do sieci[9].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Jiyeh – Localiban [online], www.localiban.org [dostęp 2019-06-05] (ang.).
  2. René Dussaud, Topographie historique de la Syrie antique et médiévale, Presses de l’Ifpo, 1927, DOI10.4000/books.ifpo.3692, ISBN 978-2-35159-464-3 [dostęp 2019-06-03].
  3. a b Jiyeh [online], pcma.uw.edu.pl [dostęp 2019-06-03].
  4. Tomasz Waliszewski, Jiyeh (Porphyreon): Explorations 2003-2004, „Polish Archaeology in the Mediterranean”, 16, 2005.
  5. Krzysztof Domżalski i inni, Late Hellenistic and Early Roman Pottery Production Center at Jiyeh :Rescue Excavations, 2004, „Polish Archaeology in the Mediterranean”, 16, 2005.
  6. a b Tomasz Waliszewski i inni, Preliminary report on the 2012 and 2013 excavation seasons at Jiyeh (Porphyreon): work in sector D (residential Quarter), „Polish Archaeology in the Mediterranean”, XXIV (1), 2016, s. 453–474, DOI10.5604/01.3001.0010.0087, ISSN 1234-5415 [dostęp 2019-06-03].
  7. Tomasz Waliszewski, Mariusz Gwiazda, Preliminary report on the 2010 excavation season at Jiyeh (Porphyreon), „Polish Archaeology in the Mediterranean”, 22, 2013.
  8. a b Mariusz Gwiazda, Economy of Hellenistic, Roman and Early Byzantine Settlement in Jiyeh (Porphyreon), Lebanon [online], dx.doi.org, 2 marca 2017 [dostęp 2020-06-17].
  9. Agnieszka Szulc-Kajak, Fishing gear from Jiyeh (Porphyreon)., „Polish Archaeology in the Mediterranean”, 22, 2013.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]