Alinówka (rejon czerniachowski)
| Państwo | |
|---|---|
| Republika związkowa | |
| Obwód |
żytomierski |
| Data założenia |
1893 |
| Populacja • liczba ludności |
|
| Data zniszczenia |
1939 |
| Powód zniszczenia |
nieznany |
| Obecnie |
nie istnieje |
Alinówka (ukr. Алинівка, ros. Алиновка) – nieistniejąca czeska kolonia w rejonie czerniachowskim obwodu żytomierskiego. Podlegała pod Radę wiejską z centrum we wsi Sławiw.
Demografia[edytuj | edytuj kod]
Liczba mieszkańców: 1899 r. – 99 osób, 19 domów[1], w 1906 r. – 153 osoby, domów 23[2], 1911 r. – 147 osób, 28 domów[1], 1923 r. – 178 osób, 26 domów[3], 1923 r. – 179 osób (z przewagą ludności narodowości czeskiej), 30 domów[4], 1927 r. – 185 osób, 35 domów[1].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Rok założenia – 1893. Leżała za pół kilometra na południe od wsi Sławiw. Głównym zajęciem kolonistów było rolnictwo, przeważnie uprawa chmielu[1].
Pod koniec XIX w. była to kolonia w powiecie żytomierskim, gmina Horoszki, położona w odległości 29 wiorst od Żytomierza[5]. W 1905 r. gospodarstwa w Alinówce wyprodukowały 400 kop chmielu[1].
W 1906 r. wchodziła w skład wołosci horoszkowskiej w powiecie żytomierskim guberni wołyńskiej. Odległość do centrum powiatu miasta Żytomierz wynosiła 26 wiorst, do administracji wołosnej w miasteczku Horoszki – 16 wiorst. Urząd pocztowy – Horoszki[2]. W 1917 r. powierzchnia użytków rolnych wynosiła 279,5 dziesięcin[1].
W 1923 r. została podporządkowana do nowo utworzonej Rady wiejskiej we wsi Sławiw, która 7 marca 1923 r. została włączona do nowo utworzonego rejonu kutuzowskiego (później wołodarski) w okręgu żytomierskim (później wołyński)[6]. Znajdowała się w odległości 18 wiorst od centrum rejonu miasteczka Kutuzowo i 3 wiorsty od siedziby Rady wiejskiej we wsi Sławiw[3]. 28 września 1925 r. kolonia w ramach rady wiejskiej została przeniesiona do składu rejonu czerniachowskiego okręgu wołyńskiego[6].
Wyrejestrowana z listy osiedli w 1939 r.[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g Березюк О., Власенко О., Теорія і практика чеських рухів на Волині: духовний феномен. Збірник наукових праць, Żytomierz: Вид-во ЖДУ ім. І. Франка, 2017, s. 14, 17 [dostęp 2024-02-21] (ukr.).
- ↑ a b Списокъ населенныхъ местъ Волынской губерніи. Instytut Historii Ukrainy, Narodowa Akademia Nauk Ukrainy. Żytomierz: Волынская губернская типографія. 1906 s. 1. [dostęp 2024-02-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-14)]. (ros.).
- ↑ a b Материалы по административно-территориальному делению Волынской губернии 1923 года. Żytomierz: Издание Волынского Губернского Отдела Управления, 1923, s. 131. [dostęp 2024-02-22]. (ros.).
- ↑ Національні меншості на Україні (реєстр селищ). Charków: 1925, s. 17. [dostęp 2024-02-22]. (ukr.).
- ↑ Alinówka, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 22.
- ↑ a b Кондратюк Р., Самолюк Д., Табачник Б.: Адміністративно-територіальний устрій Житомирщини 1795-2006 роки. Довідник: офіційне видання. Instytut Historii Ukrainy, Narodowa Akademia Nauk Ukrainy. Żytomierz: «Волинь», 2007 s. 190. [dostęp 2024-02-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-10-08)]. (ukr.).