Allan Quatermain i zaginione miasto złota

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Allan Quatermain i zaginione miasto złota
Allan Quatermain and the Lost City of Gold
Gatunek

komedia, przygodowy

Data premiery

16 maja 1987

Kraj produkcji

Stany Zjednoczone

Język

angielski

Czas trwania

99 min

Reżyseria

Gary Nelson

Scenariusz

Gene Quintano,
Lee Reynolds

Główne role

Richard Chamberlain,
Sharon Stone,
James Earl Jones,
Henry Silva

Zdjęcia

Frederick Elmes,
Álex Phillips Jr.

Scenografia

Leslie Dilley,
Trevor Williams,
Portia Iversen,
Patrick Willis

Kostiumy

Marianne Fassler

Montaż

Gary Griffin,
Alain Jakubowicz,
Dan Loewenthal

Produkcja

Yoram Globus,
Menahem Golan

Wytwórnia

Golan-Globus Productions

Dystrybucja

Cannon Film

Poprzednik

Kopalnie króla Salomona (1985)

Allan Quatermain i zaginione miasto złota (ang. Allan Quatermain and the Lost City of Gold) – amerykański film fabularny z 1987 roku w reżyserii Gary’ego Nelsona. Komedia przygodowa, kontynuacja filmu Kopalnie króla Salomona z 1985 roku.

Obsada[edytuj | edytuj kod]

  • Richard Chamberlain - Allan Quatermain
  • Sharon Stone - Jesse Huston
  • James Earl Jones - Umslopogaas
  • Henry Silva - Agon
  • Robert Donner - Swarma
  • Doghmi Larbi - Nasta
  • Aileen Marson - Królowa Nyleptha
  • Cassandra Peterson - Sorais
  • Martin Rabbett - Robeson Quatermain
  • Rory Kilalea - Dumont
  • Alex Heyns - Holender
  • Themsi Times - Pielęgniarka
  • Philip Boucher - Barman
  • Stuart Goakes - Kupiec
  • Fidelis Cheza - Przywódca wojowników Esbowe
  • Nic Lesley - Bezzębny Arab
  • George Chiota - George

Fabuła[edytuj | edytuj kod]

Allan Quatermain wraz ze swoją narzeczoną Jesse wyrusza na poszukiwanie swojego zaginionego brata oraz legendarnego miasta złota.

Opinie o filmie[edytuj | edytuj kod]

  • The Best of Video. Poradnik: kino, tv, sat, video, pod red. Witolda Nowakowskiego[1]
Film nie miał dobrej prasy. Zarzucano mu naiwność, schematyczność fabuły i efektów specjalnych. Jednak zwolennicy przygody w starym stylu będą oglądać go z przyjemnością (nie bez znaczenia pozostają tu wdzięki Sharon Stone).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • The Best of Video. Poradnik: kino, tv, sat, video pod red. Witolda Nowakowskiego, Warszawa 1994, s. 9.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. The Best of Video, pod red. Witolda Nowakowskiego, Warszawa 1994, s. 12.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]