Amici del Vento

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Amici del Vento (wł. Przyjaciele Wiatru) - jeden z pierwszych i najbardziej znanych zespołów włoskiej prawicowej muzyki alternatywnej, aktywny w latach 1975-1998.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Powstanie zespołu[edytuj | edytuj kod]

Zespół został założony przez Carlo Venturino, studenta medycyny z Mediolanu, należącego do prawicowego stowarzyszenia kulturalnego „Alternativa Nazionale”. W 1975 r. zaczął pisać swoje pierwsze piosenki (Noi, Nel suo nome i Vecchi amici), które pierwotnie śpiewał tylko wśród bliskich znajomych[1].

W lutym 1976 r. Carlo został zaproszony przez Ugo Martinat do jednego z lokali w Turynie, aby zaprezentować swoją twórczość szerszej publiczności. Przybywa tam w towarzystwie Alberto Clivati (autora tekstów dwóch piosenek) oraz innego działacza Alternativa Nazionale, Guido Giraudo. W trakcie koncertu piosenki Carlo były przeplatane utworami Roberta Brasillacha i Aleksandra Sołżenicyna[2]. Występ okazał się sukcesem, a Carlo postanowił założyć zespół. Tak powstała grupa Amici del Vento w składzie: Carlo Venturino (wokal i gitara), jego brat Marco (gitara), dziewczyna Cristina Constantinescu (wokal) oraz Guido Giraudo (konferansjer i kabarecista)[3].

Okres największej aktywności i śmierć Carlo[edytuj | edytuj kod]

W ciągu kilku miesięcy piosenki Amici del Vento stają się znane w środowisku prawicy, a nawet częściowo poza nim: piosenka Trama nera zdobyła tytuł "Najczęściej słuchanej piosenki" sycylijskiego radia bliskiego Partii Socjalistycznej[4]. Rozpoczyna się okres największej aktywności zespołu i wielu koncertów w całym kraju.

W czerwcu 1977 r. Amici del Vento występują na I Obozie Hobbit w Montesarchio, gdzie ich koncert jest jednym z głównych punktów programu. Na jesieni tego roku nagrywają, środkami zupełnie nieprofesjonalnymi, swoją pierwszą kasetę Trama nera, natomiast w grudniu biorą udział w międzynarodowym widowisku organizowanym w Madrycie przez Fuerza Nueva[2]. W 1978 r. zespół nagrywa swoją drugą kasetę Girotondo (z piosenkami m.in. Ritorno i Amici del Vento), bierze udział w II Obozie Hobbit w Fonte Romana oraz dwa razy występuje w Niemczech. W marcu 1980 r. odbywa się duży koncert w teatrze w Mediolanie, w trakcie którego wraz z zespołem występuje także młodszy brat Cristiny, Fabio Constantinescu, który od tego momentu na stałe należy do Amici del Vento.

Na początku lat 80. aktywność zespołu wyraźnie spada, co jest spowodowane prywatnymi obowiązkami jego członków: Carlo pracuje jako lekarz, Marco bierze udział w misji wojskowej w Libanie natomiast Guido jest wicedyrektorem czasopisma Candido[5]. W listopadzie 1983 r. odbywa się ostatni koncert zespołu w takim składzie. 27 grudnia tego roku lider zespołu Carlo Venturino jadąc do pacjenta ginie w wypadku drogowym[6]. Zespół rozwiązuje się.

Wznowienie i koniec działalności zespołu[edytuj | edytuj kod]

W ciągu 10 lat po śmierci lidera Amici del Vento grają z Marco Venturino na czele tylko 2 razy: na koncercie w 1986 r. na 3 rocznicę śmierci Carlo (Marco pisze na ten koncert piosenkę A Carlo poświęconą bratu) oraz w 1988 na inauguracji ulicy Sergio Ramelli w Veronie[1].

W 1993 r. z okazji 10 rocznicy śmierci Carlo Marco i Guido decydują o ponownym wydaniu starych kaset, a także trzeciej kasety Vecchio Ribelle, która zawiera niewydane dotąd piosenki zespołu oraz kilka nowych napisanych przez Marco[7]. 30 grudnia 1993 r. w teatrze Rosetum w Mediolanie odbywa się koncert z okazji 10-lecia śmierci Carlo. Wzbudza on wielkie zainteresowanie - teatr jest pełny, przychodzi znacznie więcej widzów niż jest miejsc[6]. Ten nieoczekiwany sukces zachęca Marco do powrotu do aktywności muzycznej i tym samym stanowi początek wznowionej działalności grupy (jednak bez udziału Cristiny Constantinescu).

W 1994 r. powstają nowe piosenki a do zespołu przyłącza się gitarzysta Claudio Masella. W 1995 r. w Monzy odbywa się duży koncert (dla 800 osób) a w 1996 r. wydane zostaje pierwsze CD zespołu Progressista rap. W tym okresie Guido Giraudo i Fabio Constantinescu opuszczają zespół, do którego przyłącza się perkusista Dario Bressan[8].

8 grudnia 1997 r. Amici del Vento wraz z zespołem Compagnia dell’Anello występują razem w Monzy na wielkim koncercie z okazji 20-lecia istnienia muzyki alternatywnej, na którym oba zespoły wykonują po 20 swoich utworów. Nagranie z koncertu zostaje wydane w formie płyt CD oraz DVD (nagranie wideo) pt. Concerto del Ventennale (wł Koncert 20-lecia)[8].

W 1998 r. Marco decyduje o zakończeniu kariery muzycznej. Od tego czasu zespół występuje jeszcze tylko 2 razy: w 2003 r. na koncercie na 20-lecie śmierci Carlo Venturino (nagranie zostaje opublikowane jako CD Tributo a Carlo[9]) oraz w maju 2010 r. w trakcie „tygodnia dla Sergio Ramelli”[10]. W tym też roku zostaje wydana płyta Opera Omnia zawierająca wszystkie utwory zespołu.

Dyskografia[edytuj | edytuj kod]

Trama Nera (1977)[edytuj | edytuj kod]

  1. Nel suo nome
  2. Camice bianco
  3. Lettera ad un bambino buttato via
  4. Trama nera
  5. Amici miei
  6. Dedicata ad una margherita
  7. Fior tra i capelli
  8. Incontro
  9. La ballata del compagno
  10. Noi
  11. Vecchi amici

Girotondo (1978)[edytuj | edytuj kod]

  1. Saigon
  2. Amici del vento
  3. Angioletto
  4. Canto di galera
  5. Forchette nazionali
  6. Franco tiratore
  7. Giornalista di regime
  8. Girotondo
  9. La luna e il cavaliere del sole
  10. Non parlare
  11. Ritorno
  12. Tre storie

Vecchio Ribelle (1993)[edytuj | edytuj kod]

  1. Trama nera
  2. Il nostro tempo
  3. Scudiero
  4. Afghanistan
  5. Droga
  6. Patria
  7. A Carlo
  8. Andare via
  9. Anni '70
  10. Vecchio ribelle

Progressista Rap (1996)[edytuj | edytuj kod]

  1. Progressista Rap
  2. Berlino
  3. Lettera ad un ragazzo della classe '80
  4. Ritorno
  5. Droga
  6. L'identità
  7. Amici del Vento
  8. Anni '70
  9. Gatto nero
  10. Vecchio ribelle
  11. Rivolta

Concerto del Ventennale (tylko utwory Amici del Vento) (1997)[edytuj | edytuj kod]

  1. Anni Settanta
  2. Nel suo Nome
  3. Incontro
  4. Progressista Rap
  5. Vecchio ribelle
  6. L'identità
  7. Rivolta
  8. Lettera ad un ragazzo della classe '80
  9. Berlino
  10. Il nostro tempo
  11. Saigon
  12. Vecchi amici
  13. Afghanistan
  14. Nar
  15. Canto di galera
  16. Ritorno
  17. Essere normale
  18. Notti avvelenate
  19. Amici del Vento
  20. Gatto nero

Tributo A Carlo (2003)[edytuj | edytuj kod]

  1. A Carlo
  2. Noi
  3. Nel suo nome
  4. Vecchi amici
  5. Ritorno
  6. Anni '70
  7. Piccolo Attila
  8. Canti assassini
  9. Un uomo da perdere
  10. Progressista rap
  11. L'identità
  12. Essere normale
  13. Nar
  14. Gatto nero
  15. Amici del Vento

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Amici del Vento – Agenda Nazionalpopolare. [dostęp 2013-05-18]. (wł.).
  2. ↑ a b Guido Giraudo: Agednda 2007. La storia del 1977. Mediolan: Excalibur snc., 2007, s. (brak numeracji stron).
  3. ↑ Federico Gennaccari, Claudio Volante, Guido Giraudo: Voci contro vento. Storia e canzone della musica alternative (1965-1983). Rzym: fergen, 2012, s. 10.
  4. ↑ La nostra musica: la stora dalla fine degli anni '50 ad oggi. [dostęp 2013-05-18]. (wł.).
  5. ↑ Cristina di Giorgi: Note alterantive. Rzym: Edizioni Trecento, 2008, s. 47.
  6. ↑ a b Federico Gennaccari, Claudio Volante, Guido Giraudo: Voci contro vento. Storia e canzone della musica alternative (1965-1983). Rzym: fergen, 2012, s. 11.
  7. ↑ Cristina di Giorgi: Note alterantive. Rzym: Edizioni Trecento, 2008, s. 48.
  8. ↑ a b Amici del Vento – Biografia. [dostęp 2013-05-18]. (wł.).
  9. ↑ Amici del Vento – Tributo a Carlo – Recensione. [dostęp 2013-05-18]. (wł.).
  10. ↑ Amici del Vento – Franco tiratore (Ramelli 2010). [dostęp 2013-05-18]. (wł.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Amici_del_Vento&oldid=73154195”