Andrés del Peral (obraz Goi)
| |
| Autor | |
|---|---|
| Data powstania |
1797–1798 |
| Medium |
olej na desce |
| Wymiary |
95 × 65,7 cm |
| Miejsce przechowywania | |
| Lokalizacja | |
Andrés del Peral – obraz olejny hiszpańskiego malarza Francisca Goi. Portret przedstawiający artystę Andrésa del Peral znajduje się w zbiorach National Gallery w Londynie[1].
Okoliczności powstania[edytuj | edytuj kod]
Andrés del Peral pracował w królewskich rezydencjach (Reales Sitios) w latach 1774–1778 jako malarz i złotnik. Zajmował się dekoracją powozów konnych, co było w tamtym okresie dobrze opłacanym rzemiosłem. Miał pokaźną kolekcję sztuki, którą w 1808 sprzedał królowi Karolowi IV. Wiele dzieł sztuki pochodzących z jego zbiorów znajduje się w Prado[2][3][4]. Przyjaźnił się z Goyą, miał kilka jego obrazów w swojej kolekcji[1][5]. W okresie, kiedy powstał ten portret, Goya pracował nad freskami w kościele San Antonio de la Florida w Madrycie. Zmagał się z następstwami poważnej choroby przebytej w 1792 (zwłaszcza głuchotą) i powoli wracał do malowania portretów na zamówienie[6]. Goya wystawił portret Perala w 1798 w Akademii Sztuk Pięknych św. Ferdynanda, a 17 sierpnia tego samego roku czasopismo Diario de Madrid opublikowało bardzo pochlebną opinię na temat dzieła[1][5].
Opis obrazu[edytuj | edytuj kod]
Goya przedstawił Perala siedzącego, w półpostaci, na ciemnym, neutralnym tle. Z lewej strony widać pionową linię oparcia wiklinowego krzesła, na którym siedzi. Wyraz twarzy jest poważny, usta opadające lekko z jednej strony mogą być następstwem przebytego udaru[1]. Jest ubrany w srebrnoszary kaftan, białą kamizelkę ozdobioną haftowanymi niebieskimi kwiatami i białą chustkę zawiązaną pod szyją[2]. Niektóre elementy portretu, takie jak trudne do malowania ręce, znacznie wpływały na cenę obrazu. Z tego powodu na licznych portretach pędzla Goi ręce modeli są ukryte za plecami[7], lub jak w przypadku Perala, jedna pod połą kaftana, a druga oparta o biodro[2][4].
Technika[edytuj | edytuj kod]
Obraz powstał na topolowej desce, przez co faktura dzieła pozostaje gładka, pomimo szybkich pociągnięć pędzla stosowanych przez Goyę. Kaftan został namalowany szerokimi pociągnięciami pędzla, w różnych odcieniach niebieskawej szarości. Biała kamizelka została oddana w sposób impresjonistyczny, tworzą ją naprzemienne białe i szare linie, a niebieskie kwiaty powstały przez zdecydowane i szybkie nałożenie plam farby. Oszczędność środków i brak wykończenia detali stroju kontrastuje ze sposobem, w jaki Goya oddaje twarz modela. Stosuje tu cienkie i dokładne pociągnięcia pędzlem, zwraca szczególną uwagę na światło. Różowe, jasnobrązowe i czerwone tony nadają twarzy ciepła[1].
Proweniencja[edytuj | edytuj kod]
Obraz należał do portretowanego. Wnuczka Perala sprzedała obraz markizowi de la Vega-Inclán prawdopodobnie pod koniec XIX wieku. Następnie trafił do kolekcji malarza Gastona Lindena w Paryżu. W 1902 kupił go kolekcjoner sztuki Sir George Donaldson, który najpierw zdeponował, a później podarował obraz National Gallery w Londynie[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Xavier Bray (ed.): Goya: Los Retratos. Turner Libros, 2015, s. 100–102. ISBN 978-84-1635-484-9.
- ↑ a b c d Andrés del Peral. fundaciongoyaenaragon.es. [dostęp 2018-02-28]. (hiszp.).
- ↑ Andrés del Peral. artehistoria.com. [dostęp 2018-02-28]. (hiszp.).
- ↑ a b Ferrán Aribau, Francesc Ruidera, Lluís Altafuya, Roberto Castillo, Xavier Costaneda: Goya: su tiempo, su vida, su obra. Madrid: LIBSA, 2006, s. 312. ISBN 84-662-1405-4.
- ↑ a b Nigel Glendinning: Goya. La década de los Caprichos. Retratos 1792–1804. Central Hispano, 1992, s. 145. ISBN 84-87181-10-4.
- ↑ Robert Hughes: Goya. Artysta i jego czas. Warszawa: WAB, 2006, s. 205–211. ISBN 83-7414-248-0. OCLC 569990350.
- ↑ Federico Torralba Soriano: Goya. Economistas y banqueros. Zaragoza: Banco Zaragozano, 1980, s. 22. ISBN 84-300-3225-8.