Anizocytoza

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Anizocytoza – występowanie we krwi erytrocytów, których średnica znacznie odbiega od normy[1][2], wynoszącej 6,7–7,7 μm[1]. W przypadku niedokrwistości wywołanej niedoborem żelaza lub niedokrwistości hemolitycznej mikrosferocytowej obserwuje się pojawienie mikrocytów (tj. erytrocytów o zmniejszonym rozmiarze), natomiast w niedokrwistości Addisona-Biermera (niedokrwistości złośliwej) – tzw. makrocytów (tj. erytrocytów o zwiększonym rozmiarze)[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Mała encyklopedia medycyny. Wyd. IV. T. I: A–G. Warszawa: PWN, 1988, s. 41. ISBN 83-01-08835-4.
  2. Wielka encyklopedia zdrowia. Wojciech Twardosz (red.). T. I: Ab–Az. Poznań: Wydawnictwo HORYZONT, 2002, s. 62–63. ISBN 83-89242-01-X.