Anna Elżbieta Francuska
| |
| Dynastia | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci |
30 grudnia 1662 |
| Ojciec | |
| Matka | |
Anna Elżbieta, fr. Anne Élisabeth de France (ur. 18 listopada 1662 w Luwrze (Paryż), zm. 30 grudnia 1662 tamże) – francuska królewna (Madame), drugie dziecko i pierwsza córka Ludwika XIV i jego żony Marii Teresy.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodziła się w Luwrze w Paryżu, ponad pół wieku po narodzinach poprzedniej królewny francuskiej Henrietty Marii[1]. Chrzest królewny, nazywanej Madame, odbył się 27 grudnia 1662 prawdopodobnie w Luwrze, a do chrztu trzymali ją babka królowa Francji Anna Austriaczka i stryj, książę orleański Filip I Burbon[2]. Zmarła po zaledwie miesiącu życia na zapalenie płuc[3]. O narodzinach, chrzcie i śmierci królewny donosiła najstarsza gazeta francuska La Gazette[4].
Anna Elżbieta została pochowana 31 grudnia 1662 w kaplicy królewskiej w bazylice w Saint-Denis[3]. Serce królewny zostało zabalsamowane i włożone do ołowianego wazonu, który został następnie umieszczony w sercu z pozłacanego srebra zwieńczonym koroną fleur-de-lis[5]. Królowa Anna Austriaczka osobiście złożyła serce wnuczki w kaplicy św. Anny w kościele Val-de-Grâce w Paryżu[5][6]. Było ono pierwszym sercem pochowanym w kaplicy, która zgodnie z intencją królowej Anny miała stać się miejscem pochówku serc członków dynastii Burbonów[7]. Grób Anny Elżbiety w bazylice w Saint-Denis był jednym z wielu grobów członków dynastii Burbonów, który został sprofanowany w czasie rewolucji francuskiej na polecenie Konwentu Narodowego. Do ekshumacji i zbezczeszczenia zwłok królewny doszło 16 października 1793[8]. 19 stycznia 1817 szczątki przedstawicieli francuskich rodów królewskich zostały odnalezione i pochowane w krypcie bazyliki w pięciu trumnach, ponieważ nie udało się ich zidentyfikować[9].
W 1670 francuski malarz Jean Nocret upamiętnił Annę Elżbietę i jej młodszą siostrę Marię Annę, która również zmarła niedługo po narodzinach, umieszczając ich portret na obrazie przedstawiającym króla Ludwika XIV jako Apollina w otoczeniu rodziny[10].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ L. Dussieux, Généalogie de la maison de Bourbon de 1256 à 1871, Paryż 1872, s. 84, 92.
- ↑ L. Dussieux, Généalogie de la maison de Bourbon de 1256 à 1871, Paryż 1872, s. 92.
- ↑ a b Almanach de la vieillesse, Paryż 1762, s. 142.
- ↑ L. Dussieux, Généalogie de la maison de Bourbon de 1256 à 1871, Paryż 1872, s. 92, p. 8, 9, 10.
- ↑ a b The History of Paris, t. 1, Paryż 1825, s. 141.
- ↑ L. Dussieux, Généalogie de la maison de Bourbon de 1256 à 1871, Paryż 1872, s. 92, przyp. 10.
- ↑ L. A. Rotmil, Understanding Piety and Religious Patronage: The Case of Anne of Austria and Val-de-Grâce, Londyn 2010, s. 272.
- ↑ The History of Paris, t. 3, Paryż 1825, ss. 409–410.
- ↑ I. de Saint-Armand, The Duchess of Berry and the Court of Charles X, Nowy Jork 1892, ss. 24–28.
- ↑ L’Assemblée des dieux: la famille de Louis XIV, par Jean Nocret. plume-dhistoire.fr. [dostęp 2021-02-17]. (fr.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Almanach de la vieillesse, Paryż 1762, s. 142.
- Dussieux Louis, Généalogie de la maison de Bourbon de 1256 à 1871, Paryż 1872, s. 92.
- Rotmil Lisa A., Understanding Piety and Religious Patronage: The Case of Anne of Austria and Val-de-Grâce, (w:) Art in Spain and the Hispanic World. Essays in Honor of Jonathan Brown, pod red. S. Schroth, Paul Holberton Publishing, Londyn 2010, ISBN 978-1-907372-00-1, s. 272.
- de Saint-Armand Imbert, The Duchess of Berry and the Court of Charles X, Charles Scribner's Sons, Nowy Jork 1892, ss. 24–28.
- The History of Paris, t. 1, Paryż 1825, s. 141.
- The History of Paris, t. 3, Paryż 1825, ss. 409–410.