Antena dipolowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Antena dipolowa – najstarszy rodzaj anteny. Słowo dipol pochodzi z języka greckiego i oznacza układ dwubiegunowy.

Antena dipolowa składa się przeważnie z dwóch symetrycznych ramion zasilanych za pomocą symetrycznej linii transmisyjnej. Jest ona wówczas tak zwaną anteną symetryczną, gdyż prądy płynące w obu ramionach anteny są równe co do amplitudy i mają przeciwne zwroty. Można spotkać również anteny dipolowe o niesymetrycznych ramionach oraz anteny zasilane bocznikowo, optymalizowane, załamane. Anteny dipolowe ze względu na słabe parametry (wąskie pasmo pracy, mały zysk kierunkowy) występują rzadziej jako samodzielne, pojedyncze anteny, a częściej stosuje się je jako elementy składowe bardziej skomplikowanych i rozbudowanych układów antenowych.

Rodzaje anten dipolowych

Rodzaje anten dipolowych[edytuj | edytuj kod]

Zalety anten dipolowych[edytuj | edytuj kod]

  • prosta budowa
  • niskie koszty produkcji
  • łatwa adaptacja z innymi rodzajami anten
  • możliwość tworzenia dużych układów antenowych, na przykład kilka połączonych odpowiednio z sobą anten Yagi-Uda
  • łatwy dostęp

Wady anten dipolowych[edytuj | edytuj kod]