Antoni Kazimierz Sapieha

Antoni Kazimierz Sapieha
	; Lis
Rodzina	Sapiehowie
Data urodzenia	przed 6 listopada 1689
Data i miejsce śmierci	16 maja 1739 ; Dereczyn
Ojciec	Jerzy Stanisław Sapieha
Matka	Izabela Helena Połubińska
Żona	Rachela Teresa Wyhowska
	Odznaczenia

Następująca wersja przejrzana tej strony, którą oznaczono 11 sty 2017, była oparta na tej wersji.

Antoni Kazimierz Sapieha (ur. przed 6 listopada 1689, zm. 16 maja 1739 w Dereczynie) – poseł, starosta merecki i puński, kasztelan trocki. Przed 7 grudnia 1706 roku mianowany stolnikiem litewskim, ustąpił z urzędu po powrocie Augusta II Mocnego w 1709 roku^[1].

Był synem Jerzego Stanisława i Izabeli Heleny z Połubińskich.

Kształcił się w Paryżu w latach 1705-1709. Po upadku Stanisława Leszczyńskiego przebywał w Prusach u boku dziadka, Kazimierza Jana, prawdopodobnie uczestnicząc w przedsięwzięciach antydworskich lat 1711-1713.

24 marca 1713 po złożeniu przysięgi na wierność Augustowi II Antoni Kazimierz uzyskał amnestię i mógł wrócić do kraju. Po powrocie działał głównie wTrybunału Głównego Wielkiego Księstwa Litewskiego i sejmikach deputackich. W 1723 zaangażował się w sprowadzenie pijarów do Wilna, w celu przełamania monopolu jezuickiego na szkolnictwo. W 1724 został marszałkiem Trybunału Głównego Wielkiego Księstwa Litewskiego.

W 1726 przebywa w Sankt Petersburgu, gdzie bierze udział w zaręczynach kuzyna Piotra Pawła z Marią Mienszykow.

Posłował na sejm 1729 zajmując stanowisko antykrólewskie. Był jednym z kandydatów na marszałka sejmu konwokacyjnego w 1733 roku. Poseł powiatu słonimskiego na sejm elekcyjny 1733 roku^[2]. Na elekcji poparł Stanisława Leszczyńskiego, u którego boku przebywał do czasu jego abdykacji w 1736 r., będąc międzyczasie aresztowany w czerwcu 1734 w rosyjskim obozie w Pruszczu za niezłożenie przysięgi wierności Augustowi III. Był jednym z autorów listu do papieża Klemensa XII wyliczający wszystkie nieprawości stronnictwa saskiego.

W lipcu 1737 otrzymał kasztelanię trocką, mimo że cały czas utrzymywał kontakt z Leszczyńskim i oskarżano go o antydworskie intrygi.

Ocalały fragmenty jego dziennika z lat 1728-1733.

W 1726 roku został odznaczony Orderem św. Aleksandra Newskiego^[3].

Zmarł 16 maja 1739 w Dereczynie został pochowany w nieistniejącym już dziś kościele OO Dominikanów w Dereczynie.

↑ Urzędnicy centralni i dygnitarze Wielkiego Księstwa Litewskiego XIV-XVIII wieku spisy opracowali Henryk Lulewicz i Andrzej Rachuba, Kórnik 1994, s. 190.
↑ Porządek na Seymie Walnym elekcyi między Warszawą a Wolą dnia 25 Sierpnia roku Pańskiego 1733 postanowiony ; Actum in Curia Regia Varsaviensi 1733 sub tempus moderni interregni, feria tertia in crastino festi S. Matthaei Apostoli et Evangelistae anno Domini 1733, s. 58.
↑ Бантыш-Каменский Н.Н. Списки кавалерам российских императорских орденов Св. Андрея Первозванного, Св. Екатерины, Св. Александра Невского и Св. Анны с учреждения до установления в 1797 году орденского капитула, 2005, s. 118.

[1] Urzędnicy centralni i dygnitarze Wielkiego Księstwa Litewskiego XIV-XVIII wieku spisy opracowali Henryk Lulewicz i Andrzej Rachuba, Kórnik 1994, s. 190.

[2] Porządek na Seymie Walnym elekcyi między Warszawą a Wolą dnia 25 Sierpnia roku Pańskiego 1733 postanowiony ; Actum in Curia Regia Varsaviensi 1733 sub tempus moderni interregni, feria tertia in crastino festi S. Matthaei Apostoli et Evangelistae anno Domini 1733, s. 58.

[3] Бантыш-Каменский Н.Н. Списки кавалерам российских императорских орденов Св. Андрея Первозванного, Св. Екатерины, Св. Александра Невского и Св. Анны с учреждения до установления в 1797 году орденского капитула, 2005, s. 118.

[1]

[2]

[3]