Antoni Leśniowski

Antoni Leśniowski (ur. 28 stycznia 1867 w Lebiedziowie, zm. 8 kwietnia 1940 w Warszawie) – polski lekarz, chirurg, w latach 1912–1914 dyrektor szpitala św. Antoniego w Warszawie, następnie do 1919 ordynator oddziału chirurgii w tamtejszym szpitalu Św. Ducha. W latach 1919–1936 profesor chirurgii na Uniwersytecie Warszawskim.

W 1904 opisał odcinkowe zapalenie jelit, szczególnie nasilone w końcowym odcinku jelita krętego (ileitis terminalis). Tę samą chorobę opisał ponownie w 1932 Amerykanin Burrill Bernard Crohn i od tego czasu w literaturze światowej, nie uwzględniając pierwszeństwa Leśniowskiego, jest ona nazywana chorobą Crohna (jedynie w Polsce nosi nazwę choroby Leśniowskiego-Crohna). Napisał również podręcznik do chirurgii ogólnej.

Linki zewnętrzne

• Antoni Leśniowski w bazie Who Named It (ang.)