Przejdź do zawartości

Antoni Makarowicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Antoni Makarowicz
Макарович Антон Константинович
Ilustracja
Aleksander Ludwik Molinari - Portrait of Antoni Erazm Makarowicz - MP 2519 MNW - National Museum in Warsaw
Data i miejsce urodzenia

1772
Lwów

Data i miejsce śmierci

marzec 1828
Gdańsk

Konsul Generalny Rosji w Gdańsku
Okres

od 1824
do 1828

Poprzednik

Karl von Heydeken

Następca

Ludwik Tęgoborski

Odznaczenia
Order Świętej Anny II klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętego Stanisława (Królestwo Kongresowe) Order Świętego Włodzimierza IV klasy (Imperium Rosyjskie) II Klasa Orderu Orła Czerwonego (Prusy)

Antoni Erazm Makarowicz, ros. Макарович Антон Константинович (ur. 1772 we Lwowie, zm. w marcu 1828 w Gdańsku[1]) – rosyjski urzędnik konsularny.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z rodziny Ormiańskiej. Urodził się we Lwowie, syn Franciszka Ksawerego Makarowicza i Anny Brzeskiej. Cesarski Radca Nadworny. Pełnił funkcję sekretarza konsulatu generalnego w Gdańsku (1818)[2], następnie Konsula Generalnego tamże (1824-1828). W lipcu 1826 awansował na rangę Radcy Kolegskiego.[3] 6 czerwca 1818 ożenił się z Zofią Magdaleną z domu Berneaux[4]. Mieli dwoje dzieci, Klementynę, ur. 1820 i Ksawerego Aleksandra Antoniego ur. 1824, oboje urodzeni w Warszawie. Zmarł w Gdańsku.

Ordery i Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]
  • Order Św. Stanisława kl. III 6.9.1818
  • Order Kawalerski Św. Włodzimierza kl. IV
  • Order Św. Anny II kl. (Brylantowy Krzyż) 1825[5]
  • Order Orła Czerwonego II kl. (Prusy) 1825[6]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Kurier Warszawski z 7 marca 1828
  2. Antoni Makarowicz – skelnik.pl [online], skelnik.pl [dostęp 2021-03-21] (ang.).
  3. "... posunięci zostali do stopnia Radców kolegskich.". „Monitor Warszawski. 1826, nr 93 + dod.”. 
  4. Warszawa USC Cyrkułu VII rok 1818 akt 78. Polska Warszawa 6 cze 1818. [dostęp 2021-03-24].
  5. N. PAN raczył Jeneralnego Konsula.... „Kurier Warszawski 1825 nr 104 (3 maja)”. 
  6. Prusy z Berlina d. 6 lipca. „Gazeta Korespondenta Krajowego i Zagranicznego 1825 nr 112 (15 lipca)”. 

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]