Stanisław Łoza
| ||
![]() | ||
Data i miejsce urodzenia | 29 lipca 1888 Stara Wieś | |
Data i miejsce śmierci | 5 kwietnia 1956 Warszawa | |
Przebieg służby | ||
Lata służby | 1919-1947 | |
Siły zbrojne | ![]() ![]() | |
Jednostki | Gabinet Ministra Spraw Wojskowych Armia „Poznań” Muzeum Wojska Polskiego | |
Stanowiska | kierownik podreferatu orderów i odznaczeń | |
Późniejsza praca | Biuro Ochrony Zabytków Instytut Urbanistyki i Architektury | |
Odznaczenia | ||
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
Stanisław Bartłomiej Łoza herbu Korab (ur. 29 lipca 1888 w Starej Wsi, zm. 5 kwietnia 1956 w Warszawie)[1] – podpułkownik Wojska Polskiego, historyk sztuki, bibliograf.
Spis treści
Zarys biografii[edytuj | edytuj kod]
Do 1909 uczył się w prywatnym Gimnazjum św. Wojciecha w Warszawie, przed maturą wyjechał do Francji, gdzie studiował w Szkole Nauk Politycznych w Paryżu. Do Polski powrócił w 1913 i podjął pracę w Banku Spółdzielczym. Po wybuchu I wojny światowej opuścił bank i pracował najpierw z Zarządzie Kolei, a potem w Towarzystwie Opieki nad Zabytkami Przeszłości. W tym czasie opracował I wydanie swego Słownika architektów. Od lipca 1917 był referentem w ówczesnym Ministerstwie Rolnictwa.
W latach 1919–1929 służył – pełniąc różne funkcje – w Wojsku Polskim, m.in. od 1921 był kierownikiem podreferatu orderów i odznaczeń w Gabinecie Ministra Spraw Wojskowych. Był wówczas urzędnikiem wojskowym w IX randze[2]. Od 1929 pracował w stopniu kapitana (zweryfikowany ze starszeństwem z dniem 1 grudnia 1920 w korpusie oficerów administracji, dział kancelaryjny) w Wojskowym Instytucie Naukowo-Wydawniczym w Warszawie[3]. W stanie spoczynku od 1929, przeszedł do Zarządu Głównego Związku Kombatantów, gdzie pracował jako kierownik biura zarządu.
W kampanii wrześniowej 1939 kierował kancelarią sztabu Armii „Poznań”. Wzięty do niewoli niemieckiej, przebywał do stycznia 1945 w oflagu. Po kapitulacji III Rzeszy powrócił do Polski, wstąpił w stopniu kapitana do LWP i otrzymał posadę w Muzeum Wojska Polskiego, potem już jako major pracował w Departamencie Personalnym MON. Następnie, tak jak większość byłych oficerów II RP, został usunięty z wojska. Zwolniono go w 1947 w randze podpułkownika[potrzebny przypis]. Pod koniec życia pracował w Biurze Ochrony Zabytków oraz Instytucie Urbanistyki i Architektury.
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Był żonaty z Haliną Marią Marconi (ur. 1888, zm. 1952), córką Władysława, wnuczką Antoniego Kolberga i Henryka Marconiego. Łozowie mieli trzech synów i jedną córkę. Syn Andrzej Ludwik (ur. 1919) zaginął po Powstaniu Warszawskim w 1944, zaś Jan Tadeusz (ur. 1924) zmarł w obozie koncentracyjnym Natzweiler-Struthof. Syn Stanisław, inżynier, żył w latach 1917–1982 a córka Halina Małgorzata, artysta plastyk, studia w warszawskiej ASP, w latach 1927–2013.
Spoczywa na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kw. 183-IV-10)[4].
Odrdery i oznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – 2 maja 1922[5]
- Krzyż Kawalerski Orderu Legii Honorowej – 19 maja 1923[6]
- Krzyż Oficerski Orderu Palm Akademickich[3]
- Krzyż Kawalerski I Klasy Orderu Miecza – 1926[7]
- Krzyż Oficerski Orderu Korony – 27 czerwca 1923[8]
- Krzyż Oficerski Orderu św. Sawy – 27 czerwca 1923[8]
- Krzyż Kawalerski Orderu Orła Białego[3]
- Krzyż Kawalerski Orderu Lwa Białego[3]
- Krzyż Kawalerski Orderu śś. Maurycego i Łazarza[3]
- Krzyż Kawalerski Orderu Korony[3]
- Krzyż Kawalerski Orderu Korony[3]
Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]
- 1917 Słownik architektów i budowniczych Polaków oraz cudzoziemców w Polsce pracujących (wznow. Kasa im. Mianowskiego, Instytut Popierania Nauki 1930)[9]
- 1920 Belweder (II wyd. 1930)
- 1920 Order Virtuti Militari
- 1921 Drogi żelazne ziem wschodnich Rzeczypospolitej
- 1921 Godło i barwy Rzeczypospolitej Polskiej
- 1922 Historia Orderu Orła Białego (II wyd. 1939)
- 1923 Legia Honorowa w Polsce 1803–1923
- 1925 Ordery i Odznaczenia Rzeczypospolitej Polskiej
- 1925 Kawalerowie Orderu Świętego Stanisława 1765–1813
- 1928 Bibliografia prawnicza Ferdynanda Hoesicka
- 1928 Ordery i odznaczenia krajowe i zagraniczne. Co wiedzieć o nich należy (ilustrator: Stanisław Bieńkowski)
- 1932-1934 Rodziny polskie pochodzenia cudzoziemskiego osiadłe w Warszawie i okolicach (trzy tomy współoprawne)[10]
- 1938 Czy wiesz, kto to jest? (redakcja)[11]
- 1938 Ordery i odznaczenia Rzeczypospolitej Polskiej
- 1939 Order Orła Białego (repr. WAiF 1985)
- 1954 Architekci i budowniczowie w Polsce
- 1954 Henryk Marconi i jego rodzina. Materiały do monografii w serii "Mistrzowie Architektury Polskiej" (na prawach rękopisu)
- 1958 Szkice warszawskie (PIW)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Stanisław Bartłomiej Łoza, sejm-wielki.pl [dostęp 2011-11-12]
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1562.
- ↑ a b c d e f g Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 825.
- ↑ Cmentarz Powązkowski w Warszawie. (red.). Krajowa Agencja Wydawnicza, 1984. ISBN 83-03-00758-0.
- ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 35.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 37 z 8 czerwca 1923 roku, s. 384.
- ↑ Sveriges statskalender / 1940. Bihang, s. 62
- ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 51 z 26 lipca 1923 roku, s. 486.
- ↑ Słownik architektów i budowniczych Polaków oraz cudzoziemców w Polsce pracujących. W: Dolnośląska Biblioteka Cyfrowa [on-line]. dbc.wroc.pl. [dostęp 2016-12-22].
- ↑ Rodziny polskie pochodzenia cudzoziemskiego osiadłe w Warszawie i okolicach. W: Mazowiecka Biblioteka Cyfrowa [on-line]. mbc.cyfrowemazowsze.pl. [dostęp 2016-12-22].
- ↑ Czy wiesz kto to jest?. W: Cyfrowy Dolny Śląsk [on-line]. jbc.jelenia-gora.pl. [dostęp 2016-12-22].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Polski słownik biograficzny, t. XVIII, Wrocław 1973
- Piotr Bauer i Bogusław Polak, Armia "Poznań" w wojnie obronnej 1939, Wydawnictwo Poznańskie 1983, s. 463, ISBN 83-210-0385-0
- Polscy faleryści
- Korabici
- Kapitanowie administracji II Rzeczypospolitej
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (II Rzeczpospolita)
- Pochowani na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie
- Podpułkownicy ludowego Wojska Polskiego
- Polacy – Kawalerowie Legii Honorowej
- Polacy odznaczeni Orderem Korony (Belgia)
- Polacy odznaczeni Orderem Korony Rumunii
- Polacy odznaczeni Orderem Korony Włoch
- Polacy odznaczeni Orderem Lwa Białego
- Polacy odznaczeni Orderem Miecza
- Polacy odznaczeni Orderem Orła Białego (Serbia)
- Polacy odznaczeni Orderem Palm Akademickich
- Polacy odznaczeni Orderem św. Sawy
- Polacy odznaczeni Orderem Świętych Maurycego i Łazarza
- Polscy bibliografowie
- Polscy historycy architektury
- Polscy historycy sztuki
- Urodzeni w 1888
- Wojskowi związani z Warszawą
- Zmarli w 1956