Stanisław Łoza

Stanisław Łoza
podpułkownik
Data i miejsce urodzenia	29 lipca 1888 Stara Wieś
Data i miejsce śmierci	5 kwietnia 1956 Warszawa
Przebieg służby
Lata służby	1919-1947
Siły zbrojne	Wojsko Polskie ludowe Wojsko Polskie
Jednostki	Armia "Poznań"
Stanowiska	• Kierownik podreferatu orderów i odznaczeń gabinetu Ministra Spraw Wojskowych • Muzeum Wojska Polskiego
Późniejsza praca	• Biuro Ochrony Zabytków • Instytut Urbanistyki i Architektury
Odznaczenia

Grób Łozy na cmentarzu Powązkowskim (2013)

Stanisław Bartłomiej Łoza herbu Korab (ur. 29 lipca 1888 w Starej Wsi, zm. 5 kwietnia 1956 w Warszawie) – podpułkownik Wojska Polskiego, historyk sztuki, bibliograf.

Zarys biografii

Do 1909 uczył się w prywatnym Gimnazjum św. Wojciecha w Warszawie, przed maturą wyjechał do Francji, gdzie studiował w Szkole Nauk Politycznych w Paryżu. Do Polski powrócił w 1913 i podjął pracę w Banku Spółdzielczym. Po wybuchu I wojny światowej opuścił bank i pracował najpierw z Zarządzie Kolei, a potem w Towarzystwie Opieki nad Zabytkami Przeszłości. W tym czasie opracował I wydanie swego Słownika architektów. Od lipca 1917 był referentem w ówczesnym Ministerstwie Rolnictwa.

W latach 1919–1929 służył – pełniąc różne funkcje – w Wojsku Polskim, m.in. od 1921 był kierownikiem podreferatu orderów i odznaczeń gabinetu Ministra Spraw Wojskowych, a od 1929 pracował w stopniu kapitana (zweryfikowany ze starszeństwem z 1 grudnia 1920 w korpusie oficerów administracji, dział kancelaryjny) w Wojskowym Instytucie Naukowo-Wydawniczym. W stanie spoczynku od 1929, przeszedł do Zarządu Głównego Związku Kombatantów, gdzie pracował jako kierownik biura zarządu.

W kampanii wrześniowej 1939 kierował kancelarią sztabu Armii "Poznań". Wzięty do niewoli niemieckiej, przebywał do stycznia 1945 w oflagu. Po kapitulacji III Rzeszy powrócił do Polski, wstąpił w stopniu kapitana do lWP i otrzymał posadę w Muzeum Wojska Polskiego, potem już jako major pracował w departamencie personalnym MON. Następnie, tak jak większość byłych oficerów II RP, został usunięty z wojska. Zwolniono go w 1947 w randze podpułkownika^{[potrzebny przypis]}. Pod koniec życia pracował w Biurze Ochrony Zabytków oraz Instytucie Urbanistyki i Architektury.

Życie prywatne

Był żonaty z Haliną Marią Marconi (ur. 1888, zm. 1952), córką Władysława, wnuczką Antoniego Kolberga i Henryka Marconiego. Łozowie mieli trzech synów i jedną córkę. Syn Andrzej Ludwik (ur. 1919) zaginął po Powstaniu Warszawskim w 1944, zaś Jan Tadeusz (ur. 1924) zmarł w obozie koncentracyjnym Natzweiler-Struthof. Syn Stanisław, inżynier, żył w latach 1917-1982 a córka Halina Małgorzata, artysta plastyk, studia w warszawskiej ASP, w latach 1927-2013.

Spoczywa na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kw. 183-IV-10).

Odznaczenia

Do 1928:

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1922)
• Krzyż Kawalerski Orderu Legii Honorowej (Francja)
• Krzyż Oficerski Orderu Palm Akademickich (Francja)
• Krzyż Kawalerski I Klasy Orderu Miecza (Szwecja, 1926)
• Krzyż Oficerski Orderu Korony (Rumunia)
• Krzyż Oficerski Orderu św. Sawy (Jugosławia)
• Krzyż Kawalerski Orderu Orła Białego (Jugosławia)
• Krzyż Kawalerski Orderu Lwa Białego (Czechosłowacja)
• Krzyż Kawalerski Orderu śś. Maurycego i Łazarza (Włochy)
• Krzyż Kawalerski Orderu Korony (Włochy)
• Krzyż Kawalerski Orderu Korony (Belgia)

Wybrane publikacje

• 1917 Słownik architektów i budowniczych Polaków oraz cudzoziemców w Polsce pracujących (wznow. Kasa im. Mianowskiego, Instytut Popierania Nauki 1930)
• 1920 Belweder (II wyd. 1930)
• 1920 Order Virtuti Militari
• 1921 Drogi żelazne ziem wschodnich Rzeczypospolitej
• 1921 Godło i barwy Rzeczypospolitej Polskiej
• 1922 Historia Orderu Orła Białego (II wyd. 1939)
• 1923 Legia Honorowa w Polsce 1803–1923
• 1925 Ordery i Odznaczenia Rzeczypospolitej Polskiej
• 1925 Kawalerowie Orderu Świętego Stanisława 1765–1813
• 1928 Bibliografia prawnicza Ferdynanda Hoesicka
• 1928 Ordery i odznaczenia krajowe i zagraniczne. Co wiedzieć o nich należy (ilustrator: Stanisław Bieńkowski)
• 1932-1934 Rodziny polskie pochodzenia cudzoziemskiego osiadłe w Warszawie i okolicach (trzy tomy współoprawne)
• 1938 Czy wiesz, kto to jest? (redakcja)
• 1938 Ordery i odznaczenia Rzeczypospolitej Polskiej
• 1939 Order Orła Białego (repr. WAiF 1985)
• 1954 Architekci i budowniczowie w Polsce
• 1954 Henryk Marconi i jego rodzina. Materiały do monografii w serii "Mistrzowie Architektury Polskiej" (na prawach rękopisu)
• 1958 Szkice warszawskie (PIW)

Bibliografia

• Polski słownik biograficzny, t. XVIII, Wrocław 1973
• Piotr Bauer i Bogusław Polak, Armia "Poznań" w wojnie obronnej 1939, Wydawnictwo Poznańskie 1983, s. 463, ​ISBN 83-210-0385-0​