Antoni Rachwał
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
sędzia |
| Narodowość | |
| Odznaczenia | |
| |
Antoni Rachwał[a] (ur. 2 czerwca 1918 w Bochni, zm. 28 czerwca 1992) – polski sędzia.
b.jpg)
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 2 czerwca 1918 w Bochni[1][2]. Był synem Piotra (1884-1946, lekarz weterynarii) i Emilii z domu Markiewicz (1891-1954, nauczycielka)[1][3][4]. W wieku kilku lat przeprowadził się wraz z rodzicami do Przemyśla (jego ojciec objął w mieście posadę miejskiego lekarza weterynarii)[1]. Od 1929 mieszkał z rodziną w domu przy ul. Bema[1]. Po maturze za namową ojca podjął studia weterynaryjne, ale po roku porzucił je i w 1937 podjął studia prawa na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie[1]. Zaliczył dwa lata, a kontynuację przerwał wybuch II wojny światowej[1]. Po wojnie w 1946 ukończył studia na Uniwersytecie Jagiellońskim[1]. W 1947 uzyskał aplikację sędziowską w Przemyślu[1]. Od tego czasu pracował w sądownictwie[1]. Wielokrotnie był delegowany w różne miejsca służbowe na obszarze województwa rzeszowskiego, np. do Krosna, Leska, Brzozowa, Kolbuszowej, Niska, Jarosławia[1]. Był sędzią Sądu Wojewódzkiego w Rzeszowie[1]. Od czasu powołania Sądu Wojewódzkiego w Przemyślu w 1975 pracował tam w charakterze sędziego penitencjarnego odpowiedzialnego za wykonanie kar[1].
Był członkiem Okręgowej Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich w Rzeszowie[1][5]. Bazując na tej działalności pisał rozprawy dotyczące zbrodni niemieckich na Podkarpaciu,w tym na ziemi przemyskiej i sanockiej oraz przygotowywał analogiczną publikację o ziemi lubaczowskiej[1]. Pracował też nad opracowaniem życiorysów prawników przemyskich do słownika biograficznego wybitnych przemyślan[1]. Był prezesem koła Zrzeszenia Prawników Polskich[1].
W 1978 został przewodniczącym Społecznego Komitetu Opieki nad Cmentarzami Przemyskimi, powołanego przy Towarzystwie Przyjaciół Przemyśla i Regionu, działającego pierwotnie aż do jego śmierci[6][7][8]. Działał w Towarzystwie Przyjaciół Nauk w Przemyślu, gdzie był członkiem Komisji Statutowej (1957), Sądu Koleżeńskiego (1957-1976) i przewodniczącym tegoż (1976-1979), wiceprezesem zarządu ds. naukowych (1979-1986), członkiem zarządu (1986-1992)[9][10].
Zmarł 28 czerwca 1992 i został pochowany na cmentarzu komunalnym Zasanie w Przemyślu[2]. Był żonaty z Zofią (1924-1993)[11], członkinią AK i WiN. Miał syna[1][12].
Publikacje[edytuj | edytuj kod]
- Eksterminacja ludności w Przemyślu i powiecie przemyskim w latach 1939–1944 (w: Studia nad okupacją hitlerowską południowo-wschodniej części Polski. Tom I, red. Stanisław Zabierowski, wyd. Towarzystwo Naukowe w Rzeszowie / Okręgowa Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich w Rzeszowie, Rzeszów 1977)[13][1]
- Eksterminacja ludności na Sanocczyźnie w latach 1939–1944 (w: „Rocznik Sanocki”, Tom. IV, wyd. Wydawnictwo Literackie, Kraków 1979, współautor: Czesław Cyran)[14][1]
- Hitlerowskie obozy niemieckie w województwie rzeszowskim[1]
- Hitlerowskie obozy jenieckie w obecnym województwie przemyskim w latach 1941-1944[15]
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (przed 1982)[1]
- Wpis do „Księgi zasłużonych dla województwa przemyskiego” (1982)[16]
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Na grobowcu rodzinnym podano zapis nazwiska „Rachfał”.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u Zbigniew Wawszczak. Sędzia społecznik.... „Nowiny Rzeszowskie”. Nr 119, s. 5, 18-20 czerwca 1982.
- ↑ a b Antoni Rachwał. cmentarzeprzemysl.pl. [dostęp 2022-06-14].
- ↑ Piotr Rachwał. cmentarzeprzemysl.pl. [dostęp 2022-06-14].
- ↑ Emilia Rachwał. cmentarzeprzemysl.pl. [dostęp 2022-06-14].
- ↑ Janusz Czarniecki: 100 LAT SĄDU OKRĘGOWEGO W PRZEMYŚLU. krioko.ora.rzeszow.pl. [dostęp 2022-06-14].
- ↑ Łukasz Solski: Przemyśl: od soboty do 1 listopada kwesta na ratowanie zabytków cmentarzy. przemysl.naszemiasto.pl, 2010-10-23. [dostęp 2022-06-14].
- ↑ KOSCiMPN – Sekcja TPPiR. tppir.przemysl.pl. [dostęp 2022-06-14].
- ↑ Wspólnie kwestujemy na ratowanie zabytków przemyskich cmentarzy. przemysl.pl, 2013-10-31. [dostęp 2022-06-14].
- ↑ Ewa Grin-Piszczek, Marcin Duma. Władze statutowe Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Przemyślu w latach 1909–2012 – spisy. „Biuletyn Informacyjny Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Przemyślu”. Nr 16, s. 84, 85, 86, 87, 88, 89, 90, 91, 92, 93, 2012. Towarzystwo Przyjaciół Nauk w Przemyślu.
- ↑ Ewa Grin-Piszczek, Marcin Duma: Władze statutowe Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Przemyślu w latach 1909–2013. tpn.przemysl.pl. [dostęp 2022-06-14].
- ↑ Zofia Rachwał. cmentarzeprzemysl.pl. [dostęp 2022-06-14].
- ↑ Podziękowanie. „Nowiny”. Nr 142, s. 5, 22 lipca 1992.
- ↑ Witold Szymczyk. Nowy cykl wydawniczy. „Nowiny”. Nr 69, s. 4, 26-27 marca 1977.
- ↑ Zbigniew Wawszczak. Sędzia społecznik.... „Nowiny”. Nr 119, s. 5, 18-20 czerwca 1982.
- ↑ Wierchy, Tom 61, 1996, s. 298.
- ↑ Wpisani do „Księgi zasłużonych dla województwa przemyskiego”. „Nowiny”. Nr 142, s. 2, 21-22 lipca 1982.
- Absolwenci Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego
- Członkowie Zrzeszenia Prawników Polskich
- Ludzie urodzeni w Bochni
- Ludzie związani z Przemyślem
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (Polska Ludowa)
- Pochowani na cmentarzu komunalnym Zasanie w Przemyślu
- Sędziowie Polski Ludowej
- Urodzeni w 1918
- Zmarli w 1992