Antonina Bąk
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Zawód, zajęcie |
służąca |
Narodowość |
polska |
Odznaczenia | |
Antonina Bąk (ur. 31 marca 1909 w Przysietnicy, zm. 27 kwietnia 1992 w Trepczy) – polska „Sprawiedliwa wśród Narodów Świata”.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Młodzieńcze lata
[edytuj | edytuj kod]Antonina Bąk urodziła się w Przysietnicy koło Brzozowa, jako córka Szymona i Anny. Jako nastolatka podjęła się pracy jako służba w dworze w Jurowcach u Stanisława Słoneckiego, co stanowiło dla niej swego rodzaju nobilitację. Uzyskanie pracy tego typu wymagało bowiem dobrej opinii i posiadania odpowiednich umiejętności. Posiadała dwie córki: Bronisławę i Marię, które wychowywała samodzielnie[1].
II wojna światowa
[edytuj | edytuj kod]W trakcie II wojny światowej nadal mieszkała we wsi Jurowce (woj. podkarpackie, wówczas dystrykt krakowski), gdzie nadal zajmowała się służbą w tamtejszym dworze. Miał on już jednak także innych mieszkańców, Niemców. Nie przeszkadzało jej to nieść potrzebującym pomimo ogromnego ryzyka, które się z tym wiązało. Dostarczała żywność i inne podstawowe dobra ukrywającym się w okolicy trzem żydowskim braciom o nazwisku Iwler: Jehudzie, Zviemu i Israelowi. Cała trójka przed wybuchem wojny zamieszkiwała we wsi, jednak po jej wybuchu Niemcy przenieśli ich do sanockiego getta. Całej trójce udało się zbiec i ukryć do lasu porastającego wzgórze Wroczeń, gdzie Słonecki posiadał źródło siarczane, z którego woda przed 1939 była używana przy dolegliwościach reumatycznych. Żydzi skryli się w zamaskowanej grocie. Od 1943 r. aż do lata 1944 r. Antonina Bąk dbała o ich zaprowiantowanie pokonując kilkukilometrową trasę. Dostarczała im od 8 do 10 bochenków chleba tygodniowo. Po wojnie o swojej pomocy mówiła niechętnie, uważając, że nie zrobiła niczego wielkiego: "Jak można było odmówić ludziom, którzy głodni, zmarznięci, przestraszeni pukali do drzwi w środku nocy…". Mężczyźni dzięki wsparciu Antoniny przetrwali okres okupacji niemieckiej[2][3][4].
Pamięć o Antoninie Bąk jest żywa wśród okolicznych mieszkańców Trepczy, gdzie zmarła i jest pochowana na przykościelnym cmentarzu. Organizowane są spotkania związane z pamięcią o Polakach ratujących Żydów podczas II wojny światowej[1].
17 stycznia 1990 r. Instytut Jad Waszem uhonorował Antoninę Bąk medalem „Sprawiedliwy wśród Narodów Świata”[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b TREPCZA: Antonina Bąk. Sprawiedliwa wśród narodów świata (ZDJĘCIA) [online], Portal Esanok.pl | Telewizja Sanok – Aktualności – Ogłoszenia – Firmy [dostęp 2023-05-09] (ang.).
- ↑ a b Antonina Bąk - Bieszczadzki Uniwersytet Ludowy [online], bieszczadzkiul.pl [dostęp 2023-05-09] .
- ↑ Antonina Bąk | Pamięć i Tożsamość | MIĘDZYNARODOWE CENTRUM INFORMACYJNE [online], pamiecitozsamosc.pl [dostęp 2023-05-09] .
- ↑ Bąk Antonina – Muzeum Polaków Ratujących Żydów podczas II wojny światowej im. Rodziny Ulmów w Markowej [online] [dostęp 2023-05-09] (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Księga Sprawiedliwych wśród Narodów Świata: ratujący Żydów podczas Holocaustu: Polska, red. I. Gutman, Kraków 2009