Antonina Nowosielska
 Maria Antonina Nowosielska 1753 rok Siennica | |
 Ślepowron | |
| Rodzina | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka |
Anna Widlicz-Domaszewska z Domaszewnicy h. Nieczuja |
| Mąż |
Kazimierz Rudziński |
| Dzieci |
Michał Kazimierz Rudziński |
Maria Antonia Nowosielska (ur. ok. 1690 na Podlasiu, zm. 1758 w Siennicy) – córka Jana Nowosielskiego herbu Ślepowron, posła 1696, łowczego mielnickiego (1682–1691), stolnika podlaskiego (1691–1699), starosty łukowskiego (1699–1711) i Anny Widlicz-Domaszewskiej z Domaszewnicy h. Nieczuja ur. ~1640 roku, siostra Jana Nowosielskiego (konfederata barskiego zm. w 1778 roku), małżonka Kazimierza Rudzińskiego h. Prus, posiadali syna Michała Kazimierza Rudzińskiego, (ur. 14 maja 1730 roku - zm. 8 maja 1764 roku) senatora, wojewodę mazowieckiego w latach 1760–1764, starostę żydaczowskiego i chęcińskiego, pułkownika wojsk koronnych od 1754 roku[1].
Maria Antonina kontynuując rodzinną filantropie Nowosielskich prowadziła działalność dobroczynną w ziemi mielnickiej i mazowieckiej wspierając ubogie środowiska żydowskie. Około roku 1730 u zbiegu ulic Mazowieckiej i Świętokrzyskiej w Warszawie wybudowano pałac Kazimierza Rudzińskiego i jego żony Antoniny Nowosielskiej, wojewody mazowieckiego, od którego godności ulica otrzymała nazwę[2][3].
W latach 1740–1742 Antonina wybudowała wraz z mężem Kazimierzem Rudzińskim dwór w Pogorzeli zaprojektowany przez architektów: Antoniego Solari nadwornego architekta królewskiego oraz Symeona Gaygiera.
Działalność dobroczynna[edytuj | edytuj kod]
- Kościół Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny w Siennicy oraz przylegający do niego czteroskrzydłowy klasztor, tworzący zwarty kompleks reformatorów wraz ze znajdującą się w nim kryptą grobową mauzoleum książąt zostały wybudowane w latach ~ 1749 roku, Kazimierz Rudziński, wojewoda mazowiecki i właściciel Siennicy z żoną Antoniną Nowosielską po 1749 roku ufundowali[4] reformatom budowę kompleksu zabudowań klasztornych konsekrowanego w 1761 r. W zachodnią ścianę prezbiterium została wmurowana urna z sercem Kazimierza Rudzieńskiego. W podziemiach umieszczono trumny ojców reformatów i fundatorów świątyni[5]. Wizerunki fundatorów w obrazach - półpostaci, dobrze zachowane, zostały umieszczone w osobnych pomieszczeniach[6].
- Po 1750 roku miejscowość Żeliszew zmieniła nazwę na Jeruzal, tutaj wzniesiono zespół kościelny, p.w. św. Wojciecha w Jeruzalu, który został wpisany do Rejestru Zabytków w dniu 9 czerwca 1958 r. Ufundowany przez rodzinę Kazimierza i Antoniny z Nowosielskich oraz ich syna senatora Michała Rudzińskiego.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Kasper Niesiecki, Herbarz Polski ... powiększony dodatkami z późniejszych autorów, rękopisów, Lipsk, 1841, s. 187.
- ↑ https://srodmiescie.um.warszawa.pl/-/ulica-mazowiecka
- ↑ Kamienica Alfonsa i Władysława Grotowskich oraz pałac Rudzińskich [online], Fundacja Warszawa 1939, 9 maja 2017 [dostęp 2023-11-01] (pol.).
- ↑ Radzyńskie Stowarzyszenie Inicjatyw Lokalnych, Vostochnyĭ gumanisticheskiĭ ezhegodnik, Instytut Badawczy Libra, 2006, s 96.
- ↑ Siennica historią słynna [online], niedziela.pl [dostęp 2023-11-01] (pol.).
- ↑ Siennica [online], web.archive.org, 23 października 2013 [dostęp 2023-11-05] [zarchiwizowane z adresu 2013-10-23].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Archiwa, biblioteki i muzea kościelne, Tomy 69-70 str. 244.
- Radzyńskie Stowarzyszenie Inicjatyw Lokalnych, Vostochnyĭ gumanisticheskiĭ ezhegodnik,Instytut Badawczy Libra, 2006.
- Władysław Konopczyński, Chronologia sejmów polskich 1493-1793, Kraków, 1948.