Przejdź do zawartości

Antyintelektualizm

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Intelektualista i antyintelektualista na rycinie Thomasa Nasta.

Antyintelektualizm – termin oznaczający sprzeciw wobec intelektualizmu albo postawę wrogą wobec intelektualistów i ich roli w społeczeństwie. Antyintelektualista jest więc przeciwieństwem tak zwanych „jajogłowych” rozumianych jako naukowcy, historycy i filozofowie oraz racjonaliści i empirycy[1]. Według Hofstadtera można wyróżnić trzy typy antyintelektualizmu: antyracjonalizm religijny, populistyczny antyelitaryzm i bezrefleksyjny instrumentalizm[2].

Za przyczynę wzrostu antyintelektualizmu w Europie w czasach współczesnych uznaje się rozwój antynauk, paranauk i pseudonauk[3].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Morton White. Reflections on Anti-Intellectualism. „Current Work and Controversies”. 91 (3), s. 457–68, 1962. The MIT Press. 
  2. ↑ Daniel Rigney. Three Kinds of Anti-Intellectualism: Rethinking Hofstadter. „Sociological Inquiry”. 61 (4), s. 434–51, październik 1991. DOI: 10.1111/j.1475-682X.1991.tb00172.x. 
  3. ↑ Pieter J. D. Drenth. Growing anti-intellectualism in Europe; A menace to science. „Studia psychologica”. 45 (1), 2003. 


Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Antyintelektualizm&oldid=73928932”