Aparat polowy TA-57
Aparat polowy TA-57 – telefon polowy stosowany między innymi w ludowym Wojsku Polskim.
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Polowy aparat telefoniczny TA-57 jest aparatem MB (miejscowej baterii) z wywołaniem induktorowym. Może też pracować w sieciach łączności systemu CB (centralnej baterii)[1]. Konstrukcja aparatu pozwala na zdalne sterowanie odpowiednio przystosowanymi radiostacjami[2].
- Dane techniczne[3]
Aparat zapewnia łączność telefoniczną na następujących odległościach:
- z wykorzystaniem polowych linii kablowych
- z kablem typu PKL – do 25 km,
- z kablem PKA – do 40 km,
- z wykorzystaniem linii stałych o przewodach z drutu stalowego
- o średnicy 3 mm – do 170 km,
Wykorzystując wzmacniacz odbioru można zwiększyć jego zasięg od 30–35%.
Ciężar aparatu bez ogniw wynosi 2,7 kg.
- Budowa
W skład kompletu wchodzi[3]:
- skrzynka,
- płyta montażowa
- płyta czołowa
- trzy zaciski „L15” „L2” i „K”,
- dźwignia przełącznika wzmacniacza „Y”,
- dźwignia przełącznika CB,
- wgłębienie na mikrotelefon
- schemat podłączenia aparatu do linii
- wkręt przełącznika rodzaju pracy MB i CB
- dwa otwory do kontroli położenia dźwigni przełącznika wzmacniacza „Y” i przełącznika CB.
- miejsce na baterię.
- mikrotelefon wraz ze sznurem[a] i wtyczką.
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Ułożony wewnątrz aparatu sznur mikrotelefonu jest przytrzymywany przez sprężynę płaską.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Podręcznik wojsk zmechanizowanych 1979 ↓, s. 161.
- ↑ Podręcznik wojsk zmechanizowanych 1979 ↓, s. 162.
- ↑ a b Podręcznik wojsk zmechanizowanych 1979 ↓, s. 160.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Wojciech Barański (zal.): Podręcznik żołnierza wojsk zmechanizowanych. Szkol. 591/78. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej. Główny Zarząd Szkolenia Bojowego, 1979.