Architraw

Architraw z delikatnymi fasciae. Powyżej architrawu powinien znajdować się fryz

Architraw (epistyl, nadsłupie) – główny (najniższy) poziomy człon belkowania antycznego, który podtrzymywał belki stropu.

Spoczywał on bezpośrednio na kolumnach. Architraw występuje we wszystkich porządkach architektonicznych. W porządku doryckim miał formę prostej gładkiej belki, natomiast w pozostałych, jego płaszczyzna dzieliła się na trzy fasciae, z których najwyższa była najbardziej wysunięta.

Bibliografia

• Witold Szolginia: Architektura. Warszawa: Sigma NOT, 1992, s. 12. ISBN 83-85001-89-1.