Architraw
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
Architraw z delikatnymi fasciae. Powyżej architrawu powinien znajdować się fryz
Architraw (epistyl, nadsłupie) – główny (najniższy) poziomy człon belkowania antycznego, który podtrzymywał belki stropu[1][2][3].
Spoczywał on bezpośrednio na kolumnach. Architraw występuje we wszystkich porządkach architektonicznych. W porządku doryckim miał formę prostej gładkiej belki, natomiast w pozostałych, jego płaszczyzna dzieliła się na trzy fasciae, z których najwyższa była najbardziej wysunięta[1].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Witold Szolginia: Architektura. Warszawa: Sigma NOT, 1992, s. 12. ISBN 83-85001-89-1.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Sztuka świata. Słownik terminów A-K. tom 17. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 2013, s. 39. ISBN 978-83-213-4726-4.
- ↑ Słownik terminologiczny sztuk pięknych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1996, s. 19. ISBN 83-01-12365-6.
- ↑ Witold Szolginia: Ilustrowana encyklopedia dla wszystkich. Architektura i Budownictwo. Warszawa: Wydawnictwo Naukowo-Techniczne, 1975, s. 13.