Architraw
Architraw z delikatnymi fasciae. Powyżej architrawu powinien znajdować się fryz
Architraw (epistyl, nadsłupie) – główny (najniższy) poziomy człon belkowania antycznego, który podtrzymywał belki stropu.
Spoczywał on bezpośrednio na kolumnach. Architraw występuje we wszystkich porządkach architektonicznych. W porządku doryckim miał formę prostej gładkiej belki, natomiast w pozostałych, jego płaszczyzna dzieliła się na trzy fasciae, z których najwyższa była najbardziej wysunięta.
Bibliografia[edytuj]
- Witold Szolginia: Architektura. Warszawa: Sigma NOT, 1992, s. 12. ISBN 83-85001-89-1.
