Aristotelia serrata

*Aristotelia serrata*
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	różopodobne
Rząd	szczawikowce
Rodzina	eleokarpowate
Rodzaj	Aristotelia
Gatunek	Aristotelia serrata
	Nazwa systematyczna
	Aristotelia serrata A.Camus; Trans. & Proc. New Zealand Inst. 53: 365 1921
Synonimy
	Aristotelia racemosa (A.Cunn.) Hook.f.; Dicera serrata J.R.Forst. & G.Forst.; Friesia racemosa A.Cunn.;
	Aristotelia racemosa (A.Cunn.) Hook.f.; Dicera serrata J.R.Forst. & G.Forst.; Friesia racemosa A.Cunn.;
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Aristotelia serrata A.Camus – gatunek roślin z rodziny eleokarpowatych (Elaeocarpaceae). Występuje endemicznie w Nowej Zelandii^[4]^[5].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Pokrój: Drzewo dorastające do 10 m wysokości. Pień osiąga 30 cm średnicy. Kora gałęzi jest owłosiona i ma zazwyczaj barwę od jasno- do ciemnoczerwonej^[5].
Liście: Ulistnienie jest naprzemianległe lub niemal naprzemianległe. Blaszka liściowa jest naga (owłosienie występuje tylko przy żyłkach od spodniej strony), błoniasta i ma szeroko jajowaty kształt. Mierzy 5–12 cm długości oraz 4–8 cm szerokości, jest głęboko, podwójnie, nieregularnie, ostro ząbkowana na brzegu, ma spiczasty wierzchołek. Ogonek liściowy jest smukły, owłosiony i ma mniej więcej 5 cm długości^[5].
Kwiaty: Liczne, zebrane w wiechy o długości 6–10 cm. Pojedyncze kwiaty mają 4-6 mm średnicy, osadzone są na smukłych, owłosionych szypułkach o długości 5-10 mm. Mają 4 owłosione działki kielicha o jajowatym kształcie i długości mniej więcej 3 mm. Płatki są 4, potrójnie (często głęboko) klapowane, mierzą około 9 mm długości. Pręciki są liczne, osadzone na gruczołowatym, krótko owłosionym dysku. Zalążnia jest 3-4-komorowa, z 3-4 słupkami^[5].
Owoce: Jagody dorastające do mniej więcej 5 mm długości i 4 mm średnicy, są jasno- lub ciemnoczerwone lub przybierają niemal czarną barwę. Nasion jest mniej więcej 8, są kanciaste^[5].

Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]

Jest rośliną dwupienną. Kwitnie od września do grudnia, natomiast owoce dojrzewają od listopada do stycznia^[5].

Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]

Liście stosowane są przy oparzeniach, reumatyźmie, czyrakach, czy bólu oczu. Natomiast kora tego gatunku zanurzona w zimnej wodzie może pomagać przy problemach z oczami^[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2017-12-04] (ang.).
↑ ^a ^b Aristotelia serrata (J.R.Forst. & G.Forst.) Oliv.. The Plant List. [dostęp 2017-12-04]. (ang.).
↑ Discover Life: Point Map of Aristotelia serrata. Encyclopedia of Life. [dostęp 2017-12-04]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Aristotelia serrata (J.R.Forst. & G.Forst.) W.R.B.Oliv.. Flora of New Zealand. [dostęp 2017-12-04]. (ang.).
↑ 5 Volume Set. W: Umberto Quattrocchi: CRC World Dictionary of Medicinal and Poisonous Plants: Common Names, Scientific Names, Eponyms, Synonyms, and Etymology. CRC Press, 2012, s. 398. ISBN 978-1-4200-8044-5. (ang.).

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2017-12-04] (ang.).

[tpl-3] Aristotelia serrata (J.R.Forst. & G.Forst.) Oliv.. The Plant List. [dostęp 2017-12-04]. (ang.).

[eol-4] Discover Life: Point Map of Aristotelia serrata. Encyclopedia of Life. [dostęp 2017-12-04]. (ang.).

[nzflora-5] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Aristotelia serrata (J.R.Forst. & G.Forst.) W.R.B.Oliv.. Flora of New Zealand. [dostęp 2017-12-04]. (ang.).

[6] 5 Volume Set. W: Umberto Quattrocchi: CRC World Dictionary of Medicinal and Poisonous Plants: Common Names, Scientific Names, Eponyms, Synonyms, and Etymology. CRC Press, 2012, s. 398. ISBN 978-1-4200-8044-5. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]