Ashton, Gardner & Dyke
| |
| Pochodzenie | |
|---|---|
| Gatunek |
blues rock |
| Aktywność |
1969 - 1972 |
Ashton, Gardner & Dyke – brytyjski zespół bluesrockowy wywodzący się z grupy The Remo Four, działający w latach 1969-72. Grupa zasłynęła żywiołową grą na pianinie i niekonwencjonalnym śpiewem lidera zespołu oraz głównego kompozytora, Tony’ego Ashtona. Największym przebojem grupy był utwór Ressurection Shuffle. Managerem zespołu był Tony Edwards, w latach 1968-76 także opiekun grupy Deep Purple, stąd Ashton, Gardner & Dyke często otwierali koncerty grupy Deep Purple.
Skład[edytuj | edytuj kod]
Trzon grupy stanowili od samego początku Tony Ashton (śpiew, instrumenty klawiszowe), Kim Gardner (gitara basowa), Roy Dyke (perkusja) i Mick Liber (gitara). W studiu wspomagali ich jednak zwykle inni instrumentaliści, m.in.: Jim Price (trąbka), Stan Webb (gitara), Sir Cedric Clayton (gitara), Paul Pink (gitara), Chris Barber (trąbka), John Mumford (puzon), Romulus Woodworth (gitara), Brian Cole (gitara), Jon Lord (instrumenty klawiszowe, aranże), Phil & His Boogie Brass (sekcja dęta). Na płytach grupy występował także gościnnie George O’Hara Smith, czyli ukrywający się pod pseudonimem George Harrison, bliski przyjaciel Tony’ego Ashtona.
Koncertowy skład Ashton, Gardner & Dyke z 1971 r.: Tony Ashton (śpiew, instrumenty klawiszowe), Kim Gardner (gitara basowa), Roy Dyke (perkusja), Mick Liber (gitara), Dave Caswell (trąbka) i Lyle Jenkins (saksofon, flet).
George Harrison[edytuj | edytuj kod]
Tony Ashton poznał George’a Harrisona w 1968 r. podczas prac nad płytą Wonderwall Music, do której nagrywania Harrison zaprosił prowadzony przez Ashtona zespół The Remo Four. W późniejszych latach Harrison występował gościnnie na płytach Ashton, Gardner & Dyke pod pseudonimem George O’Hara Smith. W 1970 r. Ashton napisał piosenkę dla Pattie Boyd, ówczesnej żony Harrisona, zatytułowaną „Sweet Pattie O’Hara Smith”. Przyjaźń muzyków trwała do śmierci obu w 2001 r.