Augusta Grotthus

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Augusta Grotthus
Augusta Krasicka
Data urodzenia

1810

Data i miejsce śmierci

9 marca 1885
Piotrków Trybunalski

Zawód, zajęcie

działaczka społeczna

Rodzice

Teodor Andrzej Krasicki

Augusta Grotthus, z domu Krasickia (ur. w 1810 - zm. 9 marca 1885 w Piotrkowie[1]) - ziemianka, działaczka patriotyczna i kobieca.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Członkini grupy Entuzjastek[2] oraz konspiracyjnej Organizacji kierowanej przez Edwarda Domaszewskiego a następnie Henryka Krajewskiego[3]. Organizatorka prac w okręgu hrubieszowskiego w latach 1846-1848. Za udział w przygotowaniach do walki zbrojnej na terenie okręgu hrubieszowskiego została w 1851 r. uwięziona przez władze carskie, a następnie oddana pod ścisły dozór policyjny[4]. Czynna w powstaniu styczniowym - organizowała pomoc dla powstańców, a obydwaj jej synowie poszli do powstania. Po powstaniu styczniowym Augusta wraz z pasierbicą Leonią prowadziła w Dziekanowie tajną szkołę polską i wspomagały prześladowanym unitom. Za tę działalność były objęte dozorem policyjnym a następnie zesłane do guberni saratowskiej[4].

Rodzina[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się w rodzinie ziemiańskiej, córka Teodora Andrzeja Krasickiego (1780-1815) i Nepomuceny z Podhorodeńskich (1780-1868)[5]. Miała rodzeństwo: siostry Henrykę (1805-1859) żonę Stanisława Cieszkowskiego (1800-1870) i Faustynę (1815-1893), żonę Juliusza Walewskiego (1805-1878) oraz brata Walerego (1815-1888). Od 1830 była drugą żoną powstańca listopadowego Krzysztofa Grotthusa (1794-1855) Miała z nim synów powstańców styczniowych Witolda (1835-1888) i Gustawa (1836-1886).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. nekrolog "Kurier Warszawski" 1885, Nr 109, s. 5.
  2. Mieczysława Romankówna: Sprawa Entuzjastek. T. nr 48, z. 2. Pamiętnik Literacki, 1957, s. 516-537. wersja elektroniczna
  3. Anna Minkowska, Organizacja spiskowa 1848 roku w Królestwie Polskim, Warszawa 1923
  4. a b Mikołaj Sulej, Pokolenia zasłużone dla niepodległości Polski, "Kombatant", Nr 7-8, 2002, s. 8;
  5. Uruski, T.5, s. 11