Przejdź do zawartości

Austrochilus manni

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Austrochilus manni
Platnick, 1987
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Podtyp

szczękoczułkowce

Gromada

pajęczaki

Rząd

pająki

Rodzina

Austrochilidae

Podrodzina

Austrochilinae

Rodzaj

Austrochilus

Gatunek

Austrochilus manni

Austrochilus mannigatunek pająka z rodziny Austrochilidae.

Gatunek ten opisany został w 1955 roku przez Willisa J. Gertscha i Hildegarda Zapfego Cavanillasa na podstawie pojedynczego samca, odłowionego w 1951 roku[1]. Samica opisana została w 1987 roku przez Normana I. Platnicka w ramach rewizji współautorstwa Raymonda Forstera i Michaela R. Graya, na podstawie 3 okazów odłowionych w 1984 roku[2].

Holotypowy samiec ma 10,65 mm długości ciała przy karapaksie długości 5,8 mm i szerokości 4,2 mm. Jedna z samic ma 9,04 mm długości ciała przy karapaksie długości 4,03 mm i szerokości 3,17 mm. Barwa karapaksu jest matowożółta ze śniadobrązowymi, szerokimi, ząbkowanymi przepaskami bocznymi oraz śniadobrązową, wąską przepaską środkową, ciągnącą się od oczu tylno-środkowych do końca części tułowiowej i obejmującą trzy ciemne paski podłużne, ciągnące się od wspominanych oczy do połowy długości części głowowej. Nadustek jest sześciokrotnie wyższy od oczu pary przednio-środkowej. Ubarwienie szczękoczułków jest brązowe, endytów ciemnobrązowe z białym przodem i żółtym tyłem, wargi dolnej ciemnobrązowe z białym przodem, a sternum śniadobrązowe z ciemniejszymi znakami. Żółte odnóża mają po cztery ciemne obrączki na udach, po trzy na goleniach, przyciemnione rzepki. Stopy i nadstopia są rudobrązowe, u samic ze słabo zaznaczonymi ciemnymi obrączkami w przypadku tylnych par. Opistosoma (odwłok) jest śniadofioletowawobrązowa z jaśniejszymi kropkami[2].

Nogogłaszczki samców cechuje, podobnie jak u A. melon, A. schlingeri i A. forsteri, pasmo zesklerotyzowanego oskórka przebiegające retrolateralnie na konduktorze[2][3], przy czym pasmo to jest znacznie węższe niż u A. melon[2]. Ponadto A. forsteri różni się od A. melon cienkim i falistym embolusem[2][3]. Samicę charakteryzuje epigynum o trapezowatej sklerotyzacji między otworami przednich i tylnych spermatek znacznie szerszej niż u A. manni[2].

Pająk neotropikalny, endemiczny dla północno-środkowego Chile[2][4], znany z regionów Valparaíso, Maule i Metropolitalnego. Spotykany w lasach i na pobrzeżach strumieni, na rzędnych 330–580 m n.p.m.[2]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Willis J. Gertsch, Hildegard Zapfe Cavanillas. Filogenia y función en Austrochilus manni Gertsch y Zapfe (Araneae-Hypochilidae). „Trabajos del Laboratorio de Zoologia de la Universidad de Chile”. 2, s. 1-53, 1955. 
  2. a b c d e f g h R. R. Forster, N. I. Platnick, M. R. Gray. A review of the spider superfamilies Hypochiloidea and Austrochiloidea (Araneae, Araneomorphae). „Bulletin of the American Museum of Natural History”. 185, s. 1-116, 1987. 
  3. a b C. J. Grismado, L. Lopardo, N. I.Platnick. A new species of Austrochilus from Chile (Araneae, Austrochilidae, Austrochilinae). „Journal of Arachnology”. 31, s. 148-150, 2003. 
  4. Norman I. Platnick: Austrochilus manni. [w:] World Spider Catalog [on-line]. Natural History Museum Bern. [dostęp 2018-12-08].