Przejdź do zawartości

Bębny nad Mohawkiem

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bębny nad Mohawkiem
Drums Along the Mohawk
Ilustracja
Gatunek

dramat historyczny

Rok produkcji

1939

Data premiery

2 listopada 1939

Kraj produkcji

Stany Zjednoczone

Język

angielski

Czas trwania

103 min

Reżyseria

John Ford

Scenariusz

Sonya Levien, Lamar Trotti

Główne role

Claudette Colbert, Henry Fonda

Muzyka

Alfred Newman

Zdjęcia

Ray Rennahan, Bert Glennon

Scenografia

Mark-Lee Kirk, Richard Day

Kostiumy

Gwen Wakeling

Montaż

Robert L. Simpson

Produkcja

Darryl F. Zanuck

Wytwórnia

Twentieth Century Fox

Dystrybucja

Twentieth Century Fox (kina, DVD)
NTA (TV)
Key Video (VHS)

Budżet

2 mln. $

Bębny nad Mohawkiem (org. Drums Along the Mohawk) – amerykański dramat historyczny z 1939 roku w reż. Johna Forda. Adaptacja powieści Waltera D. Edmondsa z 1936 roku pod tym samym tytułem[1].

Fabuła

[edytuj | edytuj kod]

Brytyjska kolonia w Ameryce Północnej końca XVIII w. Młode małżeństwo – Gilbert i Lana – przybywa do doliny Mohawku, gdzie na małej farmie pana młodego planują rozpocząć wspólne życie. Niestety, jest rok 1776 i właśnie wybucha wojna o niepodległość. Obydwoje małżonkowie zostają wciągnięci w jej wir – ich farma zostaje spalona przez Indian pod rozkazami Brytyjczyków, Gilbert jako członek lokalnej milicji zostaje ciężko ranny w jednej z bitew, Lana traci nienarodzone dziecko. Obydwoje omal nie giną podczas bohaterskiej obrony lokalnego fortu. Ukoronowaniem ich poświęcenia i znoju jest koniec wojny i odbudowa życia w nowym, wolnym kraju, którego symbolem staje się gwiaździsto-paskowany sztandar ukazany w ostatniej scenie filmu.

Obsada aktorska

[edytuj | edytuj kod]
  • Claudette Colbert – Lana Martin
  • Henry Fonda – Gilbert Martin
  • Edna May Oliver – pani McKlennar
  • Eddie Collins – Christian Reall
  • John Carradine – Caldwell
  • Ward Bond – Adam Helmer
  • Roger Imhof – gen. Herkimer
  • Arthur Shields – wielebny Rosenkrantz
  • Chief John Big Tree – "Niebieski Grzbiet"
  • Francis Ford – Joe Boleo
  • Jessie Ralph – pani Weaver
  • Robert Lowery – John Weaver
  • Kay Linaker – pani Demooth
  • Russell Simpson – dr Petry
  • Spencer Charters – oberżysta
  • Tom Tyler – kpt. Morgan

i inni.

O filmie

[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy kolorowy film "mistrza westernu, pioniera i klasyka hollywoodzkiego kina"[2] okazał się być wielkim sukcesem. Przyczyniło się do tego przede wszystkim aktorstwo (Colbert, Fonda, Oliver i in.)[3][1]. W wypadku Fondy obraz został po latach uznany za jeden z najważniejszych filmów w dorobku tego aktora[4]. Chociaż, jak większość filmów Forda, jego fabuła była dość luźno związana z prawdą historyczną, a nawet celowo mitologizowana i przeinaczana[5], krytycy uznali go za pierwszorzędny film historyczny[1]. Według niektórych z nich, na uwagę zasługuje fakt świadczący o politycznym zabarwieniu filmu Forda – Brytyjczycy, jako strona konfliktu są w nim prawie niewidoczni. Największa odpowiedzialność jako strony atakującej spoczywa na Indianach (ukazanych w sposób bardzo stereotypowy), jako głównych sprawców zniszczeń i niedoli Amerykanów. Miało to być wynikiem świadomości Forda, który przewidywał, że w nadchodzącym konflikcie z III Rzeszą, nie powinien przedstawiać Brytyjczyków – potencjalnych sojuszników – jako agresorów[6].

Za plenery do filmu posłużyły okolice Cedar City w stanie Utah, gdzie do zdjęć użyto kilkuset miejscowych statystów[7].

3 listopada 1939 roku miała miejsce emisja słuchowiska radiowego w reżyserii Kate Smith opartego na tym filmie (pod tym samym tytułem). Podobnie do filmowego pierwowzoru, w rolach głównych wzięli w nim udział Claudette Colbert i Henry Fonda[7].

W 1940 roku film był dwukrotnie nominowany do nagrody Oskara w kategorii Oscar dla najlepszej aktorki drugoplanowej dla Edny May Oliver oraz za Najlepsze zdjęcia (kolorowe) dla Raya Rennahana i Berta Glennona[8].

Obecnie (2022), w ponad 80 lat po premierze, w rankingu popularnego filmowego serwisu internetowego Rotten Tomatoes obraz posiada wysoką, 82-procentową, pozytywną ocenę "czerwonych pomidorów"[9].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Frank S. Nugent: THE SCREEN; John Ford's Film of "Drums Along the Mohawk" Opens at the Roxy--"One Hour to Live" at the Rialto. [w:] The New York Times [on-line]. 4 listopada 1939. [dostęp 2021-05-29]. (ang.).
  2. Zbigniew Pitera: Leksykon reżyserów filmowych. Warszawa: WAiF, 1984, s. 116. ISBN 83-221-0166-X.
  3. Michalik..., s. 147.
  4. Michalik..., s. 142.
  5. The American War of Independence: Three Films. [w:] History Extra [on-line]. 2018-06-22. [dostęp 2021-05-29]. (ang.).
  6. Drums Along the Mohawk. [w:] historyonfilm.com [on-line]. [dostęp 2021-05-29]. (ang.).
  7. a b Drums Along the Mohawk. [w:] AFI Catalog [on-line]. [dostęp 2021-05-29]. (ang.).
  8. Bębny nad Mohawkiem. Nagrody. [w:] Filmweb [on-line]. [dostęp 2021-05-29]. (pol.).
  9. Drums Along the Mohawk. [w:] Rotten Tomatoes [on-line]. [dostęp 2021-05-28]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Marian B. Michalik (oprac.): Kronika filmu. Warszawa: Wydawnictwo KRONIKA – Marian B. Michalik, 1995, s. 142, 147. ISBN 83-86079-03-7.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]